U het dus geleer hoe om 'n taal te praat, óf basies of kenner. Miskien word u vertel dat u aksent af is of dat u 'n woord uitgespreek het wat u dae geneem het om heeltemal verkeerd te memoriseer.
Miskien het jy selfs probleme met begrip omdat jy dink jy hoor een woord wanneer die woord in werklikheid 'n geringe afwyking in uitspraak het, so dit was nie die woord wat jy selfs gedink het nie!
Hoe frustrerend reg?
Ek het hierdie probleem hanteer en het hierdie foute reggemaak toe ek twee jaar Spaans in Kalifornië was.
Om met
naturelle te praat , het ek '
n eenvoudige truuk geleer
wat alles verander het , soveel dat mense dikwels vra of ek uit Argentinië of ander Suid-Amerikaanse lande is wanneer hulle met my praat.
Die truuk word in 3 dele afgebreek:
- 1. Hoe jy 'n woord hoor,
- 2. Hoe skryf jy die woord,
- 3. Posisie van die mond.
Eerstens moet jy skryf sonder om die woord
presies te sien soos jy dit hoor, sonder om na die woord te kyk en spelling te ignoreer, skryf net wat jy hoor. In musiek noem ons dit
om u 'perfekte toonhoogte' te ontwikkel .
'DEBER' in Spaans word die woord
'DEBER' in die meeste dele van die wêreld meer uitgespreek as
'theybear' soos in die Amerikaanse Engelse uitspraak van
'they bear' .
Die meeste Engelssprekende sprekers spreek egter
'daybear' deur 'n baie harde
'D' klank te gebruik wat nie so tipies deur moedertaal sprekers uitgespreek word nie. So in stap een kombineer ons met stap twee en luister baie noukeurig en skryf presies wat ons in ons moedertaal hoor soos ons dit hoor.
Sodra ons die woord geskryf het soos van 'n
'theybear' , aksent en almal gehoor, kon ons dit skryf as ons dit hoor
'theybear' Hulle is in hierdie stap baie belangrik om daarop te let hoe hard hulle elke lettergreep uitdruk en met watter deel van hulle Mond, belangriker vir Latynse tale waar die tong gaan.
Byvoorbeeld, die
'D' , hoewel dit in Engels soos 'n
'TH' klink, is nie 'n harde Engelse
'TH' . Dit is baie lig.
Dit gebeur omdat hulle nie hul tong voor hul tande sit nie.
Engelse sprekers byt hul tong baie, en nie net in die vorm van die uitdrukking nie, maar wanneer hulle praat, sit hulle hul tong oral in hul mond.
As jy 'n inheemse engelse spreker is, sê
'THEY' met jou tande vasgebind.
Harde reg?
Wel, dit is hoe Latyns-Amerikaners gewoonlik praat om hul tong agter hul tande te hou. So sê die
'D' soos 'n
'TH' maar hou ons tande vasgebind, ons sal nader kom om meer inheemse te klink. Dit is ook hoekom
'R' geneig sal wees om
'D' te klink.
Goed, nou 'n bietjie punt vir die pad: sommige klanke bestaan nie net in jou taal nie, maar miskien is daar iets wat jy met jou liggaam doen wat dit klink. Ja, hierdie punt is so vreemd soos sy klanke.
Terwyl ek Frans leer, het ek bevind dat die uitspraak van 'n Paris-nasale
'R' eerder moeilik is omdat ons dit nie in Amerika uitdruk nie, en daar is geen manier om dit te skryf nie, want geen woorde klink so nie. So, hoe klink die klank regtig?
In die Franse klasse in Amerika is daar 'n grap wat dit lyk asof dit spoeg, wat dit regtig doen. Dit is so naby aan wat ons kan kry. Ek het dus ondersoek wat hierdie geluid gemaak het en besef dat wanneer ons spoeg, ons ons neusgat in die agterkant van ons keel oopmaak deur die tong
ALTYD TERUG TERUG te druk en die agterkant daarvan om te gooi.
Hierdie tegniek het ek vir 'n lang tyd beoefen en gevind dat
'voila!' . Ek kan nou die Franse
'R' klank maak dat die meeste van my klasmaats steeds sukkel, want ek het die geluid van wat die
'R' in Frans gemaak het, gebruik en die tegniek toegepas om dit uit te spreek.
So hoe werk die truuk?
Soos hierdie: in musiek het hulle iets genaamd 'perfekte toonhoogte'.
Om dit op die viool te oefen, sal sommige mense blinddoek terwyl een noot op die klavier hardop gespeel word, en
sonder om te kyk , sal hulle probeer om die noot op hul tou te vind.
Aanvanklik kan jy soms 'n noot nader aanskou en op die korrekte noot slyp.
Gewoonlik sal jy nie net reg op dit land nie, jou brein sien nie die noot in sy kop nie, jy is nie geprogrammeer nie.
So, in praat moet ons ook die idee ontwikkel waar geluide van briewe binne die omvang van praat val wat ons besit.
Ons moet
die woord in ons gedagtes kan sien en die naaste verwantskap met daardie geluide vind om die wit materie in ons brein te ontwikkel sodat ons, net soos by die violis, kan begin om eenvoudig die noot te speel wanneer ons hoor Dit.
Jy het al lankal geoefen, of selfs baie goed vertroud met die voorkoms van die instrument wat jy gebruik wanneer jy praat, maar jy sal verbaas wees oor hoeveel jy kan doen as jy nuwe maniere ondersoek om dit te gebruik.
Het jy dit nuttig gevind?
Laat my asseblief weet in die kommentaar hieronder en plaas u eie advies!
As jy enige vrae het oor die uitspreek van ander woorde, vra, en ek sal kyk en dalk iets daaroor skryf om jou te help!
April 2017