Language/Standard-arabic/Grammar/First-and-second-conditional/pl





































Tryb warunkowy pierwszy
Tryb warunkowy pierwszy w języku arabskim używany jest do wyrażania przyszłych możliwości, które są bardziej realne niż hipotetyczne. W celu utworzenia zdania w trybie warunkowym pierwszym, należy użyć cząstki (إذا) if i czasu przyszłego.
Na przykład:
Standard Arabic | Pronunciation | English |
---|---|---|
إذا اشتريت تذكرة | 'ida 'ishtarayt tadhkira | If you buy a ticket |
فسوف تحصل على مكافأة | fasawf tuhassil 'ala makafa | You will get a reward |
- Jeżeli kupisz bilet, otrzymasz nagrodę.
W tym przykładzie 'ida if oznacza, że sytuacja jest warunkowa, a czas przyszły (فسوف fasawf) oznacza, że wynik jest bardziej realny.
Tryb warunkowy drugi
Tryb warunkowy drugi w języku arabskim używany jest do wyrażania hipotetycznych możliwości lub sytuacji, które nie są realne. Aby utworzyć zdanie w trybie warunkowym drugim, należy użyć cząstki (لو) law i czasu przeszłego.
Na przykład:
Standard Arabic | Pronunciation | English |
---|---|---|
لو حصلت على مكافأة | law haṣalt 'ala makafa | If you got a reward |
كنت سأشتري سيارة | kunt sa-'ashtarī sayāra | I would buy a car |
- Gdybym dostał nagrodę, kupiłbym samochód.
- Gdybym był bogaty, podróżowałbym po świecie.
W tym przykładzie law law oznacza, że sytuacja jest hipotetyczna, a czas przeszły (كنت kunt lub było bym) oznacza, że wynik jest niemożliwy.
Ćwiczenia
- Utwórz własne zdania w trybie warunkowym dla każdej cząstki.
Podsumowanie
W tym lekcji nauczyliśmy się, jak tworzyć i używać pierwszego i drugiego trybu warunkowego w języku arabskim. Wraz z kolejnymi ćwiczeniami będziesz mógł zwiększyć swoją biełość w tym zakresie konstrukcji językowych.