수정본

Αυτό το σημείωμα γράφτηκε ξανά στις τρεις το βράδυ., οπότε αν δείτε εδώ κάποιες παράλογες ανοησίες είναι επειδή ο εγκέφαλος θέλει λίγη ξεκούραση και το μυαλό όχι.

Αυτές τις μέρες μου άρεσε πολύ η ελληνική γλώσσα.

Έχει όμορφη προφορά και νέες λέξεις που είχα μάθει μέχρι τώρα, με έκαναν να γελάσω με καλό τρόπο.

Συχνά δεν ήξερα το νόημά τους στην αρχή, αλλά ο ήχος τους με έκανε να είμαι περίεργος να ψάξω και να βρει.

υπέροχο όταν Ήταν άρχισα να καταλαβαίνω κάποιες φράσεις χωρίς κείμενο ή υπότιτλους, και θα μπορούσα να συνεχίσω και να μπορεί να μιλάει άπταιστα ελληνικά σε ένα χρόνο, δύο χρόνια ή τρία.

Ωστόσο, πιστεύω ότι πρέπει να σταματήσω να μαθαίνω ελληνικά, γιατί είναι πολύ περίπλοκη γλώσσα από γραμματική άποψη.

Όταν ακούω τη λέξη ”Πτώση”, απλώς θέλω να σταματήσω την περαιτέρω μελέτη οποιασδήποτε γλώσσας και να την αποχαιρετήσω.

Όταν το είπε ο δάσκαλος υπάρχουν τρία πτώσεις στα ελληνικα, έχω αναπτύξει μια μεγάλη επιθυμία να κλείσω την πόρτα από την άλλη πλευρά της τάξης.

Θυμάμαι απλώς να κατακτώ τη γενική περίπτωση στη ρωσική γλώσσα, όπου κάθε μονάδα της φράσης αλλάζει.

Έχω ξοδέψει πολύ χρόνο για να καταλάβω πότε θα το χρησιμοποιήσω και τον σχηματισμό του.

Δεν θα ήθελα λοιπόν να το επαναλάβω στα ελληνικά.

Εντάξει, ίσως η παρουσίαση του θέματος στα ελληνικά ήταν πολύ περίπλοκη, γι ’αυτό προέκυψε η άρνηση.

Όταν τα σπούδασα στη ρωσική γλώσσα, ο δάσκαλος, πριν δώσει σχηματισμό, έδωσε αρκετά παραδείγματα και καταστάσεις όπου μπορεί να χρησιμοποιηθεί αυτή η γραμματική δομή.

Πρώτα υπήρχε ο σχηματισμός, χωρίς ούτε ένα παράδειγμα.

Είναι σαν να είσαι στο μάθημα των μαθηματικών το έντεκα έτος, όπου σπουδάζουν ο λογάριθμος και σχεδόν δεν μετράς μέχρι τα εκατό.