Language/Modern-greek-1453/Grammar/Greek-voices-verbs-Φωνή-και-συζυγίες-ρημάτων

Φωνή και συζυγίες ρημάτων. (Voix et groupes du verbe )

Μάθαμε λοιπόν πως το ρήμα είναι κλιτό μέρος του λόγου που το χρησιμοποιούμε για να εκφράσουμε μια ενέργεια ή κατάσταση.

Είναι το πιο κεντρικό μέρος του λόγου γιατί γύρω του χτίζουμε προτάσεις. Μάθαμε τους χρόνους του ρήματος και τί ο καθένας πρεσβεύει.

Είδαμε τον σχηματισμό των χρόνων με αυξήσεις στην αρχή του ρήματος αλλά και στο εσωτερικό του ρήματος και επιστήσαμε την προσοχή

 ότι μόνο η Προστακτική δεν δέχεται αύξηση.

Το ρήμα όμως έχει και φωνή !

•   Dans les leçons déjà créées nous n'avons pas plaçé encore :

  l'indicatif,  le conditionnel, la subjonctif, l'impératif, la participe et l'infinitif  dans les modes du verbe.

  Seul l'indicatif possède les huit temps

Mais il vous faut savoir que vous le trouverez de plus en plus identifié comme un temps de l'indicatif.

  En effet, nombre de grammairiens considèrent désormais que le conditionnel a une valeur modale

  (=souhait / hypothèse), mais également une valeur de temps.

Στην ελληνική γλώσσα υπάρχουν πάρα πολλά ρήματα, όπως άλλωστε και σε κάθε γλώσσα, με τα οποία δηλώνουμε τι κάνουμε,π.χ. τρέχω, γελώ, αδικώ, σφυρίζω, ανεβαίνω, κοιμάμαι, ντύνομαι, φιλιέμαι, κ.τ.λ.

• Dans la langue grecque, il y a trop de verbes, comme dans n'importe quelle langue, avec lesquels

nous déclarons ce que nous faisons, par exemple. courir, rire, injustement, chuchoter, grimper, dormir, s'habiller, embrasser, etc.

Παρατηρώντας όλα αυτά τα ρήματα διαπιστώνουμε ότι στο α' ενικό πρόσωπο του ενεστώτα (δηλ. εγώ τώρα...) τελειώνουν σε δύο μόνο καταλήξεις:

• En observant ces verbes, nous constatons que l'unique face du présent (c'est-à-dire le présent ...)

Ils ont deux terminaisons seulement car en grec existent deux conjugaisons:

  στην κατάληξη-ω, π.χ. τρέχω, ζω, αδικώ, σφυρίζω, ανεβαίνω

  στην κατάληξη -μαι, π.χ. φαίνομαι,έρχομαι, κοιμάμαι, ντύνομαι, φιλιέμαι, περιποιούμαι

Για να μπορούμε, λοιπόν, να τα μελετάμε πιο εύκολα, χωρίζουμε τα ρήματα σε δύο μεγάλες κατηγορίες, ανάλογα με την κατάληξή τους.

Τις κατηγορίες αυτές τις ονομάζουμε φωνές. Έτσι,

όσα ρήματα τελειώνουν σε -ω ανήκουν στην ενεργητική φωνή, ενώ

όσα ρήματα τελειώνουν σε -μαι ανήκουν στηνπαθητική φωνή.      

•  Le grec compte deux voix, la voix active, quand le sujet fait l'action exprimée par le verbe : λύ-ω: (je délie)

et la voix passive, quand le sujet subit l'action : λύομ-αι (je suis délié) .Par ex. :

τρέχω,  (courir ) ζω ( vivre ), αδικώ ( injustifier ) , σφυρίζω (gifler ), ανεβαίνω ( monter)

ΠΡΟΣΟΧΗ (Attention )

Πολλά ρήματα τα συναντάμε και στις δυο φωνές, π.χ. γράφω – γράφομαι, μιλώ – μιλιέμαι.

Il y ont des verbes qu' on peut les trouver dans les deux voix, par ex. γράφω ( ecrire) – γράφομαι (je suis inscrite ), μιλώ ( perler ) – μιλιέμαι ( ? ). 

Υπάρχουν ρήματα που τα συναντάμε μόνο στην ενεργητική φωνή, π.χ. ζω, ξυπνώ, τρέχω

•   Il y a des verbes que l'on ne trouve que dans la voix actif , par exemple. ζω, (vivre ) ξυπνώ se reveiller) , τρέχω (courir)

Υπάρχουν ρήματα που τα συναντάμε μόνο στην παθητική φωνή, π.χ. έρχομαι, φαίνομαι.

• Il y a des verbes que l'on ne trouve que dans la voix passive, par exemple. Έρχομαι ( venir ), φαίνομαι (paraître ).

 Τα ρήματα που έχουν μόνο παθητική φωνή και ονομάζονται αποθετικά.               

• Des verbes, appelés verbes déponents , ils sont que à la voix passive uniquement, tout en ayant un sens actif.

      Αν μας δοθεί ένας τύπος του ρήματος που δεν είναι στο α' ενικό του ενεστώτα, τότε εμείς, για να καταλάβουμε σε ποια φωνή ανήκει,

  θα το μεταφέρουμε στο α' ενικό του ενεστώτα, δηλαδή στο εγώ και τώρα, π.χ.

• Si on nous donne un type de verbe qui n'est pas dans le a’ personne du présent, alors nous,

•   pour comprendre à quelle voix il appartient, nous allons le transposer au première personne du présent,

  CAD  « moi et maintenant », par exemple.:

τύπος ρήματος (mode du verbe	στο α' ενικό ενεστώτα (a' personne du singulier) (εγώ τώρα...)( moi, je - maintenant )
Γέλασα ( j’ai ris)	Γελώ (rire)	Ενεργητική (Forme active )
Γελάστηκα (je me suis moqué)	Γελιέμαι (se moquer)	Παθητική (forme passive)
έχω φιλήσει ( j’ai embrassé)	Φιλώ ( embrasser )	Ενεργητική ( for.active)
έχω φιληθεί ( je me suis embrassé )	Φιλιέμαι Je m’embrasse	Παθητική ( f. Passive)

 Συγκεντρωτικός πίνακας (Le tableau ci-dessous présente les formes)

Οι φωνές ( les voix )
ενεργητική φωνή ( forme active )	παθητική φωνή ( forme passive )
ανήκουν όσα έχουν κατάληξη -ω στο α' πρόσωπο της οριστικής του ενεστώτα Appartiennent les verbes qu’ils ont la terminaison -ω στο α' à la première personne de l’indicatif présent	γράφομαι, γελιέμαι, θεωρούμαι « s’inscrire ,se moquer ,être considèrer ) ανήκουν όσα ρήματα έχουν κατάληξη -μαι στο α' ενικό της οριστικής του ενεστώτα  Appartiennent les verbes qu’ils ont la terminaison -μαι στο α' à la première personne de l’indicatif présent

      Οι συζυγίες ( les groupes du verbe )

α' συζυγία (premier groupe)	β' συζυγία  (second groupe )
γράφω - γράφομαι στην ενεργητική τονίζεται στην παραλήγουσα στην παθητική τονίζεται στην προπαραλήγουσα ( Les verbes du premier groupe sont ceux qui prennent un accent tonique sur l’avant dernière syllabe (paroxyton) ou avant avant dernière (proparoxyton) et dont la terminaison est -ω à la voix active et -ομαι à la voix passive δεν-ω δεν-ομαι (attacher), γράφ-ω, γράφ-ομαι (écrire) La plupart des verbes appartiennent à ce groupe.	γελώ - γελιέμαι, θεωρώ - θεωρούμαι, θυμάμαι στην ενεργητική τονίζεται στη λήγουσα στην παθητική τονίζεται στην παραλήγουσα Les verbes du second groupe prennent un accent tonique sur la dernière syllabe (oxyton) et dont la terminaison est-έω -ώ à la voix active et -ιέμε à la voix passive νικ-ώ ,νικ-ιέμαι (vaincre), αγαπ-ώ, αγαπ-ίέμαι (aimer,se aimer)
α' τάξη ( première classe )	β' τάξη( second classe )
ώ ή άω ................................../-ιέμαι άς ........................................./-ιέσαι ά ή άει................................../-ιέται	-ώ................/ -ώ............./ ούμαι ή -άμαι -είς ........./-είσαι ή -άσαι - εί ........../ / -είται ή -άται

Το ρήμα έχει εγκλίσεις ( le verbe a des formes )

Εγκλίσεις είναι οι διαφορετικές μορφές που παίρνει το ρήμα, ώστε να δηλωθεί η στάση του ομιλητή, η τροπικότητα.

Le mode indique la manière de présenter l'action exprimée par le verbe.

Πόσες και ποιες εγκλίσεις έχουμε;

•   Combien de modes avons –nous ?

 Έχουμε πέντε εγκλίσεις. Αυτές είναι η οριστική, η υποτακτική, η προστακτική, το απαρέμφατο και η μετοχή.

Οριστική (indicatif )	Δένω τα κορδόνια των παπουτσιών μου.
Υποτακτική (subjonctif	Δεν ξέρω να δένω τα κορδόνια των παπουτσιών μου.
Προστακτική ( impératif	Δένε τα κορδόνια των παπουτσιών σου.
Απαρέμφατο (infinitif	Έχω δέσει τα κορδόνια των παπουτσιών μου
Μετοχή (participe )	α) Δένοντας τα κορδόνια των παπουτσιών μου βρήκα ένα ευρώ β) Τα κορδόνια των παπουτσιών μου είναι δεμένα.

Τις εγκλίσεις μπορούμε να τις χωρίσουμε σε δύο μεγάλες κατηγορίες: α) στις προσωπικές και β) στις απρόσωπες.

•    En grec les modes verbaux sont  peuvent être divisées en deux catégories principales
• a) modes personnels et b ) modes impersonnels.

α) προσωπικές εγκλίσεις, αυτές δηλαδή που έχουν διαφορετικούς τύπους για τα διαφορετικά πρόσωπα του ρήματος

•    Les modes personnels sont ces qui ont des types différents pour les différents personnes du verbe.

Στις προσωπικές κατατάσσονται: α) η οριστική, β) η υποτακτική και γ) η προστακτική

• Les formes personnelles sont : η οριστική (indicatif), β) η υποτακτική (subjonctif ) και γ) η προστακτική (impératif )

  β) απρόσωπες εγκλίσεις, αυτές δηλαδή που έχουν τον ίδιο τύπο για τα διαφορετικά πρόσωπα του ρήματος.

     Στις απρόσωπες εγκλίσεις κατατάσσονται: α) το απαρέμφατο και β) η μετοχή

• Formes impersonnelles sont les types qui ont le même type pour les différentes personnes du verbe.

Les formes impersonnelles sont : α) το απαρέμφατο ( l’infinitif ) και β) η μετοχή (participe )

Προσωπικές (personnels	Οριστική / Δένω τα κορδόνια /των παπουτσιών μου. ( indicatif ) / Υποτακτική /Δεν ξέρω να δένω τα κορδόνια των παπουτσιών μου. (subjonctif )
	Προστακτική / Δένε τα κορδόνια των παπουτσιών σου. (impératif
Απρόσωπες (impersonnels)	Απαρέμφατο / Έχω δέσει τα κορδόνια των παπουτσιών μου. ( infinitif )
	Μετοχή /α) Δένοντας τα κορδόνια των παπουτσιών μου βρήκα ένα ευρώ / β) Τα κορδόνια των παπουτσιών μου είναι δεμένα. (participe )

Οι διαφορετικοί τύποι για τα διαφορετικά πρόσωπα του ρήματος στις προσωπικές εγκλίσεις στον ενεστώτα

της ενεργητικής φωνής έχουν καταφατική και αρνητική μορφή:

• Les types divers  du verbe pour les personnes différentes ont ,au forme personnel du présent

A la voix active, ils ont une forme affirmative et négative:      

καταφατική μορφή (forme affirmative )	Πρόσωπο ( personne )	Οριστική ( indicatif	Υποτακτική subjonctif )	Προστακτική ( impératif )	ννννν
Αριθμοί ( singulier )
Ενικός (singulier )	α β γ	δε δένω je n’attache pas) δε δένεις δε δένει	να μη δένω (que je n’attache pas) να μη δένεις (*il a aussi la forme atypique de l’impératif)	α'Δένε ( attache)
Πληθυντικός (pluriel )	α β γ	δε δένουμε δεν δένετε δε δένουν	να μη δένουμε να μη δένετε να μη δένουν	β'Δένετε (attachez )

Χρήση των εγκλίσεων ( Emploi du mode )

1.     Η οριστική φανερώνει κυρίως: το πραγματικό, το δυνατό, το πιθανό, ευχή, Παράκληση

               και το βέβαιο.

•   Indicatif : confirme l’action / état réel,/ fait général, /habitude.

           Η υποτακτική : δεν εμφανίζεται στους μελλοντικούς χρόνους (il n'apparaît pas dans les temps du futur)

Η υποτακτική φανερώνει κυρίως: α) το ενδεχόμενο και β) το επιθυμητό .

·       La subjonctif présent  principalement: a) la possibilité et b) le désirable

Μέσα στο λόγο όμως παίρνει κι άλλες σημασίες. Έτσι φανερώνει:

·       Dans le discours a aussi de notions principale : intention (désirée, envisagée, douteuse).

·       subordonnée : concordance par rapport à la principale

Η προστακτική εμφανίζεται στον ενεστώτα και τον αόριστο:

φανερώνει: α) προσταγή, β) προτροπή, γ) απαγόρευση, ή ακόμα και: δ) παράκληση, ε) ευχή, στ) έντονη περιέργεια.

 L’impératif présente : ordre / défense, conseil, souhait, opposition, prière

•        présent : ordre, demande, défense portant sur le présent ou l'avenir

   ou condition (accepte et je me rends)

   passé : ordre ou défense qui devra être suivi dans l'avenir : soyez prêts demain.

To απαρέμφατο της ελληνικής γλώσσας θεωρείται ονοματικός τύπος του ρήματος και μία από τις εγκλίσεις του.

Δεν φανερώνει πρόσωπο ή αριθμό και δεν κλίνεται.

•   Infinitif : (impersonnel) peut avoir  de nom. Action sans indication de nombre ni de personne. 
• Il ne conjugue pas.

Η μετοχή είναι ένας τύπος του ρήματος που μας δείχνει τον τρόπο με τον οποίο γίνεται αυτό

που περιγράφει το ρήμα, π.χ.

Η Νίκη ήρθε κλαίγοντας, ενώ η Ελένη ήρθε γελώντας (πώς ήρθαν η Νίκη και η Ελένη;)

β) δίνει μια ιδιότητα σε ένα ουσιαστικό (όπως και το επίθετο),

π.χ. είμαι πολύ χαρούμενος, γιατί ήρθε η αγαπημένη μου Ελένη.

Άρα, η μετοχή είναι και ρήμα και επίθετο· άλλωστε η λέξη μετοχή αυτό σημαίνει,

• ότι δηλαδή μετέχει και στο ρήμα και στο επίθετο.   La participe est un type de verbe qui décrit comment le verbe nous montre l’action. par ex. :
•  (impersonnel) verbe ou adjectif

•  Η Νίκη ήρθε κλαίγοντας, ενώ η Ελένη ήρθε γελώντας  
• ( Niki est venue pleurant, mais Hélène  rirant ).

Δε θα πρέπει να ξεχνάμε ότι στον προφορικό λόγο η σημασία της κάθε έγκλισης γίνεται φανερή από τα εξωγλωσσικά στοιχεία,

δηλαδή από τον τόνο της φωνής, από την έκφραση του προσώπου, από τις κινήσεις των χεριών ή από τη στάση του σώματος.

• Il ne faut  pas oublier que dans le discours oral, la signification de chaque mode  est évidente à partir des éléments extra-linguistiques,

•  c'est-à-dire que : par le ton de la voix, de l'expression du personne, des mouvements des mains ou de la posture du corps.