Language/Modern-greek-1453/Grammar/Accentuation

Σημάδια  γλωσσικού τονισμού  (signes orthographiques ).

Οι αρχαίοι Έλληνες έγραφαν μόνο με κεφαλαιογράμματη γραφή και δε χρησιμοποιούσαν τόνους.

Η πολυτονική ορθογραφία χρονολογείται από το 323  π.Χ.

O τονισμός της αρχαίας ελληνικής ήταν κύρια «μουσικός» ,(μελωδικός, προσωδιακός) .

Σχετιζόταν δηλαδή βασικά με το ύψος της φωνής,αναλόγως του τονισμού της και όχι την έντασή της.

Οι τόνοι στα αρχαία ελληνικά είναι τρεις : η οξεία ( ´ ), η βαρεία ( ` ) και η περισπωμένη ( ~ ) .

Διατηρήθηκαν επίσης και στην σύγχρονη ελληνική γλώσσα ( με εξαίρεση τη βαρεία ) μέχρι το 1982,

όπου καταργήθηκε το πολυτονικό σύστημα από τη Βουλή των Ελλήνων και καθιερώθηκε το μονοτονικό σύστημα,

 με αποτέλεσμα πλέον ο τονισμός της νέας ελληνικής γλώσσας να είναι δυναμικός . 

•  L’écriture alphabétique ancienne grecque ,était au départ uniquement en caractères majuscules, sans accents ni esprits .

La forme polytonique remonte le 323 av.J.-C. L'accentuation du grec ancien était principalement "musicien" (mélodique, prosodique).

CAD qu’elle était  essentiellement liée à la hauteur de la voix, selon le sorte d’accent sur chaque voyelle  et pas de son intensité.

Chaque mot grec, comportait une syllabe tonique, frappée par un accent de hauteur. Cet accent peut être :

• aigu : ( η οξεία ( ´ ) ,

• grave : (η βαρεία ( ` )

• circonflexe  (η περισπωμένη ( ~ ) .

Le grec ancien compte aussi des signes, appelés esprits : L'esprit doux   : ( ᾿ : ψιλή )

L'esprit rude    : (῾ δασεία )

• Le démotique est depuis 1976 la langue officielle de la Grèce et la seule langue d'usage courant en Grèce.

C'est la langue qui est appelée aujourd'hui le grec moderne. Toutes les autres étapes de l'évolution de la langue,

sont classé sous l'appellation de grec ancien.

Le système polytonique a été officiellement remplacé par le monotonique,

- un signe diacritique sur les voyelles, qui s’appelle οξεία (aigu) –

décidée par une résolution du Parlement Grec en 1982.

• La prononciation [ i ] se retrouve dans les 3 voyelles ί, υ, η et dans les couples ει, οι .

Σημείωση - Note :

Όταν μια λέξη τονίζεται στη λήγουσα, λέγεται οξύτονη (oxîtoni) : γερός

• les mots qui ont l'accent d'aigu sur la dernière syllabe, se nomment  " oxytones "

όταν τονίζεται στην παραλήγουσα, λέγεται παροξύτονη :γέρος

• Ceux qui ont l'accent d'aigu sur la pénultième syllabe, se nomment " paroxytones "

όταν τονίζεται στην προπαραλήγουσα, λέγεται προπαροξύτονη( proparoxytoni) :καλόγερος

• Ceux   qui ont l'accent d'aigu sur l’antépénultième syllabe, se nomment « proparoxytones »

ΠΡΟΣΟΧΗ: ΔΕΝ ΤΟΝΙΖΟΝΤΑΙ ΟΙ ΛΕΞΕΙΣ ΟΤΑΝ ΓΡΑΦΟΝΤΑΙ ΜΕ ΚΕΦΑΛΑΙΑ ΓΡΑΜΜΑΤΑ

• Avertissement : De ne pas mettre les accents sur les majuscules.

Σε αρχικό κεφαλαίο γράμμα, ο τόνος μπαίνει αριστερά του γράμματος, π.χ. Έρχομαι.

• En besoin de mettre l' accent à une voyelle majuscule,ça met à son côté :  Έρχομαι.(venir)

Όταν μια λέξη τονίζεται σε πεζό (μικρό) γράμμα, ο τόνος μπαίνει πάνω από το γράμμα, π.χ. έρχομαι.

• En besoin de mettre l' accent sur une voyelle minuscule, ça met sur le : έρχομαι (venir )

Όταν τονίζεται συλλαβή με δίψηφο φωνήεν, ο τόνος μπαίνει πάνω από το δεύτερο φωνήεν :

π.χ. καίγομαι, λείπω, αθροίζω, σούπα. Το ίδιο ισχύει για τις ακολουθίες αυ και ευ, π.χ. αύριο, εύχομαι.

• En besoin de mettre l' accent sur une diphtongue, on le met sur le deuxième voyelle :

• Καίγομαι (se brûler), λείπω ( je suis absent-e), αθροίζω (ajouter).  αυ και ευ, π.χ. αύριο, εύχομαι.

Οι μονοσύλλαβες λέξεις ΔΕΝ τονίζονται ,με εξαίρεση  

Les mots monosyllabes ne s’accentuent pas, en exception :

1 . Ο διαζευκτικός σύνδεσμος 

La conjonction de séparation  ή ( differencier d'article feminin - η - )

    Παράδειγμα:

• ή εγώ ή εσύ ( ou toi ou moi )

2. Τα ερωτηματικά επιρρήματα πώς και πού.

• l’adverbe de temps πού (où )

Παραδείγματα:

• Πώς είσαι; (comment vas-tu ) ?

• Πού πας; ( où vas – tu ) ?

Εξαιρέσεις: exceptions  

3. Οι αδύνατοι τύποι των προσωπικών αντωνυμιών (μου, σου, του, της, τον, την, το, μας, σας, τους, τις, τα),

 όταν στην ανάγνωση υπάρχει περίπτωση να θεωρηθούν εγκλιτικές.

• Il est accentué le deuxième type, non réfléchi, des pronoms personnels ,de ne pas confondre avec :

(μου, σου, του, της, τον, την, το, μας, σας, τους, τις, τα)

Παραδείγματα – exemples :

Η μητέρα μού είπε ότι θα φύγεις. (=η μητέρα είπε σε μένα ότι θα φύγεις. )

Η μητέρα μου είπε ότι θα φύγεις. (=η δική μου μητέρα είπε ότι θα φύγεις. )

4. Οι μονοσύλλαβες λέξεις, όταν συμπροφέρονται με τους ρηματικούς τύπους :

« μπω, βγω, βρω, 'ρθω » σε όλα τα πρόσωπα και τους αριθμούς και προφέρονται εμφατικά.

• Les monosyllabes : « μπω, βγω, βρω, 'ρθω » lorsqu’ ils accompagnent les verbes :

                  Παραδείγματα – exemples :

• θά 'ρθω κι εγώ μαζί σας (προφέρουμε δυνατότερα το θά) 

• Τι θα γίνει, θά 'ρθεις; (προφέρουμε δυνατότερα το θά) 

 5. Όπου ακούγεται δεύτερος τόνος, σημειώνεται :

• Où on écoute le mot accentué en double, les accents doivent être notés :

           Παραδείγματα – exemples :

• Μου το έδωσε ο δάσκαλός μας.

• Τον αποχαιρέτησε χαϊδεύοντάς τον στην πλάτη.

Άλλα τονικά σημάδια που χρησιμοποιούμε είναι τα διαλυτικά ( ¨ ) , η απόστροφος  (’) και η  υποδιαστολή (,)

   Τα διαλυτικά χρησιμοποιούνται για να δηλώσουν ότι δύο γράμματα που δηλώνουν φωνήεντα διαβάζονται ως δύο ξεχωριστοί φθόγγοι

    και όχι ως ένας, όχι δηλαδή ως δίψηφο.

• Autres signes en emploi sont : le tréma ( ¨ )  ,l’apostrophe (’) et le point décimal (,)

• Σήμερα θα φάμε παϊδάκια.  = Aujourd’hui on va manger des côtelettes.

( s’il n’y avait pas le tréma sur πα ϊ δάκια, la notion serait  :aujourd’hui on va manger des enfants.

παϊδάκια =les côtelettes          παιδάκια =  les jeunes enfants.

Μαΐος , καταπραϋντικό,τρόλεϊ, προϋπόθεση,προϋπολογισμός, Αγλαΐα,πολυθεΐα, ακτοπλοΐα.

ΠΡΟΣΟΧΗ – Avertissement :

1.    Όταν τονίζεται το προηγούμενο φωνήεν, δε σημειώνουμε διαλυτικά, π.χ. : νεράιδα ,γάιδαρος

• Au mot, dont contient une diphtongue et le premier voyelle est accentué, on ne met pas le tréma :

νεράιδα (fée)   γάιδαρος ( âne )

2.     Δε βάζουμε διαλυτικά στο ( ι  ) όταν προηγείται « ω », π.χ. πρωί

On ne met pas le tréma, si le « ω » est précédé : πρωί = le matin

6. Η απόστροφος (’)  σημειώνεται για να δείξουμε ότι ένα φωνήεν έχει απαλειφθεί :

    Π.χ. τ’ άλογο, μου ’ριξε, φέρ’ το

• L’apostrophe signifie que la voyelle du mot qui suive, est supprimée  :

τ’ άλογο ( le cheval ), μου ’ριξε, φέρ’ το

7.Η υποδιαστολή (,) χρησιμοποιείται :

     α) για να ξεχωρίσουμε τα ακέραια από τα δεκαδικά ψηφία ενός αριθμού.

Π.χ.   23,54

• On emploi le point décimal (,) pour séparer des nombres décimaux d'un nombre  :

• Π.χ.   23,54

   β) για να διαφοροποιήσουμε το αναφορικό ό,τι (χωρίς διάστημα μετά το κόμμα ),  

    από το ειδικό ότι : π.χ.  : μας έφεραν ό,τι ζητήσαμε.

• Pour faire différencier le pronom relatif  - ό,τι -  par la conjonction – ότι -  

Οδυσσέας Ελύτης ( Odysséas Elýtis :Il a reçu le prix Nobel de littérature en 1979 ). Τὰ δημόσια καὶ τὰ ἰδιωτικὰ, Ἴκαρος 1990
Πολυτονικό ( système  polytonique )	Μονοτονικό  (système monotonique )
Θέλω νὰ πιστεύω - καὶ ἡ πίστη μου αὐτὴ βγαίνει πάντοτε πρώτη στὸν ἀγώνα της με τὴ γνώση -- ὅτι, ὅπως καὶ νὰ τὸ ἐξετάσουμε, ἡ πολυαιώνια παρουσία τοῦ ἑλληνισμοῦ πάνω στὰ δῶθε ἢ ἐκεῖθε τοῦ Αἰγαίου χώματα ἔφτασε νὰ καθιερώσει μιὰν ὀρθογραφία, ὅπου τὸ κάθε ὠμέγα, τὸ κάθε ὕψιλον, ἡ κάθε ὀξεία, ἡ κάθε ὑπογεγραμμένη, δὲν εἶναι παρὰ ἕνας κολπίσκος, μιὰ κατωφέρεια, μιὰ κάθετη βράχου πάνω σὲ μιὰ καμπύλη πρύμνας πλεούμενου, κυματιστοὶ ἀμπελῶνες, ὑπέρθυρα ἐκκλησιῶν, ἀσπράκια ἢ κοκκινάκια, ἐδῶ ἢ ἐκεῖ, ἀπὸ περιστεριῶνες καὶ γλάστρες μὲ γεράνια.	Θέλω να πιστεύω -- και η πίστη μου αυτή βγαίνει πάντοτε πρώτη στον αγώνα της με τη γνώση -- ότι, όπως και να το εξετάσουμε, η πολυαιώνια παρουσία του ελληνισμού πάνω στα δώθε ή εκείθε του Αιγαίου χώματα έφτασε να καθιερώσει μιαν ορθογραφία, όπου το κάθε ωμέγα, το κάθε ύψιλον, η κάθε οξεία, η κάθε υπογεγραμμένη, δεν είναι παρά ένας κολπίσκος, μια κατωφέρεια, μια κάθετη βράχου πάνω σε μια καμπύλη πρύμνας πλεούμενου, κυματιστοί αμπελώνες, υπέρθυρα εκκλησιών,ασπράκια ή κοκκινάκια, εδώ ή εκεί, από περιστεριώνες και γλάστρες με γεράνια.