Language/Ancient-greek-to-1453/Grammar/Orthographic-signs:-Spirits
Orthographic signs: Spirits
Θέση του τόνου και του πνεύματος
| Ελληνικά | English | Français |
|---|---|---|
| Θέση του τόνου και του πνεύματος | Orthographic signs: Spirits | Signes orthographiques : Esprits |
| Στα επίγραμμα και στα αγγεία,
φαίνεται καθαρά πως οι αρχαίοι έγραφαν μόνο με κεφαλαία και δε χρησιμοποιούσαν ούτε τόνους ούτε πνεύματα. Όλες οι λέξεις των αρχαίων ελληνικών που αρχίζουν από φωνήεν, από δίφθογγο και από το σύμφωνο -ρ- εμφανίζουν επάνω τους ένα σημάδι το λεγόμενο πνεύμα. Υπάρχουν δύο ειδών πνεύματα η ψιλή ( ᾽ ) και η δασεία ( ῾ ). Οι περισσότερες λέξεις που αρχίζουν από φωνήεν ή από δίφθογγο παίρνουν ψιλή. |
The original Greek alphabet did not have diacritics.
The Greek alphabet is attested since the 8th century BC, and until 403 BC, variations of the Greek alphabet also only consisted of capitals. |
Dans les épigrammes et dans les vases,
il est clair que les anciens n'écrivaient qu'en majuscules et n'utilisaient ni des accents ni d’esprits. Un esprit affecte tous les mots commençant par une voyelle, par une diphtongue et par la consonne ρ. Il se présente sous deux formes : - l'esprit doux « ᾿ » : absence d'aspiration : - l'esprit rude « ῾ » : aspiration forte (mots français d'origine grecque commençant par h : hypocrite venant de ὑποκριτής). La plupart des mots qui commencent par une voyelle ou une diphtongue acceptent l’esprit doux : ἀγαθός (bon), εἰρήνη (paix) |
| Δασεία παίρνουν τα ακόλουθα: | L'esprit rude acceptent les suivants : | |
| 1. Οι λέξεις που αρχίζουν από -υ- ή από -ρ-.
2. Τα άρθρα ὁ, ἡ, αἱ, οἱ 3. Οι δεικτικές αντωνυμίες ὅδε, ἥδε, οἵδε, αἵδε, οὗτος, αὕτη. 4. Οι αναφορικές αντωνυμίες ὅς, ἥ, ὅ κτλ. 5. Τα αναφορικά επιρρήματα : ὅπου, ὅθεν κτλ. (εκτός από το ἔνθα και ἔνθεν) 6. Οι προσωπικές αντωνυμίες : ἡμεῖς, ἡμῶν κτλ., οὗ, οἷ, ἕ. 7. Η επιμεριστική αντωνυμία : ἕτερος, ἑκάτερος και ἕκαστος καθώς και οι λέξεις που σχηματίζονται απ᾽ αυτές: π.χ. ἡμέτερος, ἑαυτοῦ, ἑτέρωθεν, ἑκάστοτε κτλ. 8. Οι σύνδεσμοι ἕως, ἡνίκα, ἵνα, ὅμως, ὁπότε, ὅπως. ὅτε, ὡς και ὥστε. 9. Τα αριθμητικά εἷς, ἕν ἕξ, ἑπτά, ἑκατόν, καθώς και τα παράγωγα απ᾽ αυτά π.χ.:ἕνδεκα, ἑξακόσιοι, ἑβδομήκοντα, ἑκάστοτε κτλ. 10. Στην περίπτωση που οι αρχαίες λέξεις είναι γραμμένες με κεφαλαία γράμματα, τότε το πνεύμα και ο τόνος παραλείπονται π.χ. ΕΛΛΑΣ, ΑΙΓΙΝΑ, ΠΑΡΘΕΝΩΝ. 11.Στους διφθόγγους ο τόνος ή το πνεύμα σημειώνεται πάνω στο δεύτερο φωνήεν: αὐτός, αἱρετός, εὑρίσκω, ναύτης, σφαῖρα, Αἰγεύς. |
1. Les initiales υ et ρ sont toujours affectées
d'un esprit rude : ὕδωρ (eau), ῥαψῳδία (rhapsodie) 2. Les articles : ὁ, ἡ, αἱ, οἱ 3. Les pronoms démonstratif : ὅδε(celui-ci), ἥδε, οἵδε, αἵδε, οὗτος, αὕτη(celui-là). 4. Les pronoms relatifs : ὅς(qui ), ἥ (laquelle) ὅ 5. Les adverbes relatifs : που, ὅθεν κτλ. (Sauf ἔνθα και ἔνθεν) 6. Les pronoms personnels : ἡμεῖς, ὑμεῖς (nous, vous) etc. οὗ, οἷ, ἕ. 7. Les pronoms indéfinis : ἕτερος(l'autre de deux), ἑκάτερος et ἕκαστος(chacun) ainsi que les mots formés par eux : ἡμέτερος ( nôtre), ἑαυτοῦ(,ἑτέρωθεν, ἑκάστοτε . 8. Les conjonctions : ἕως, ἡνίκα, ἵνα( pour que, afin que), ὅμως, ὁπότε, ὅπως( pour que, afin que), ὅτε (au moment où), ὡς (ainsi, de cette façon) και ὥστε (de telle sorte que ) 9. Les arithmétiques : εἷς, ἕν ἕξ, ἑπτά, ἑκατόν ainsi que leurs dérivés : . ἕνδεκα, ἑξακόσιοι, ἑβδομήκοντα, ἑκάστοτε 10. Si les mots anciens sont écrits en majuscules, alors l'esprit et le ton sont omis, par ex. HELLAS, EGINE, PARTHENON. 11. Si le mot commence par une diphtongue, l'esprit se place sur la seconde voyelle : αὐτός(le même), αἱρετός (électif), εὑρίσκω (trouver), ναύτης(marin), σφαῖρα (sphère), Αἰγεύς. |
| Corrélatifs les adjectifs, pronoms et adverbes.
Le tableau ci-dessous rend compte des plus importantes de ces correspondances concernant les adjectifs et les pronoms. |
|
|