Language/Serbian/Grammar/Cases:-Nominative-and-Accusative/pl
Հայերէն
Български език
官话
官話
Hrvatski jezik
Český jazyk
Nederlands
English
Suomen kieli
Français
Deutsch
עברית
हिन्दी
Magyar
Bahasa Indonesia
فارسی
Italiano
日本語
Қазақ тілі
한국어
Lietuvių kalba
Νέα Ελληνικά
Şimali Azərbaycanlılar
Język polski
Português
Limba Română
Русский язык
Español
العربية القياسية
Svenska
Wikang Tagalog
தமிழ்
ภาษาไทย
Türkçe
Українська мова
Urdu
Tiếng Việt
Witajcie! Dzisiaj zajmiemy się kolejnymi przypadkami w języku serbskim: mianownikiem i biernikiem. Te dwa przypadki są podstawą gramatyki serbskiej, więc poświęćmy na nie trochę czasu.
Po co nam przypadek?[edit | edit source]
Przypadek jest formą gramatyczną, która określa rolę, jaką odgrywa dana rzeczownik w zdaniu. W języku serbskim istnieją cztery podstawowe przypadki: mianownik, biernik, dopełniacz i celownik. W dzisiejszej lekcji skupiamy się na mianowniku i bierniku.
Mianownik[edit | edit source]
Mianownik to przypadek podstawowy, który używamy do określenia podmiotu zdania. Rzeczownik w mianowniku odpowiada na pytania "kto?" lub "co?" i zwykle występuje na początku zdania.
Przykłady:
| Serbski | Wymowa | Polski |
|---|---|---|
| мачка | "maczka" | kotka |
| књига | "kniiga" | książka |
| сунце | "suntse" | słońce |
| дечак | "dečak" | chłopiec |
Biernik[edit | edit source]
Biernik to przypadek, który używamy do określenia bezpośredniego dopełnienia. Rzeczownik w bierniku odpowiada na pytanie "kogo?" lub "co?" i zwykle występuje po czasownikach, które wymagają bezpośredniego dopełnienia.
Przykłady:
| Serbski | Wymowa | Polski |
|---|---|---|
| мачку | "maczkù" | kotkę |
| књигу | "kniigu" | książkę |
| сунце | "suntse" | słońce |
| дечака | "dečaka" | chłopca |
Mam nadzieję, że ta lekcja była dla was pomocna. Pamiętajcie, że nauka języka serbskiego może być trudna, ale jest również bardzo satysfakcjonująca. Do zobaczenia w następnej lekcji!
Inne lekcje[edit | edit source]