Language/Modern-greek-1453/Grammar/Imperative-(Present)
Ορθογραφία της Προστακτικής στη νεοελληνική γλώσσα ( Le Présent de l'Impératif : Orthographe ).
Παρά την απλοποίηση της ορθογραφίας των ρημάτων της νεοελληνικής γλώσσας με την καθιέρωση του -ει στις καταλήξεις όλων των εγκλίσεων, εξακολουθούν να διαπιστώνονται πολλά προβλήματα στην ορθογραφία των ρημάτων.
Ένα από αυτά σχετίζεται με την ορθογραφία της προστακτικής. Έτσι, όχι μόνο απλοί άνθρωποι αλλά και υπηρεσίες χρησιμοποιούν λανθασμένα την προστακτική, με αποτέλεσμα να διαβάζουμε «Ζητείστε βοήθεια», «Τηλεφωνείστε...», «Παρακολουθείστε στο Διαδίκτυο» κ.ά. Θα προσπαθήσουμε να ξεκαθαρίσουμε το ομολογουμένως δύσκολο τοπίο. Η πρώτη κατηγορία ρημάτων με ιδιαίτερη ορθογραφία είναι τα ρήμα τα σε –ιζω, στα οποία διακρίνουμε πέντε είδη καταλήξεων. Η προστακτική αυτών των ρημάτων διατηρεί παντού το - ι - κι’ έτσι πρέπει να γράψουμε: |
à la fin de toutes les modes, l'orthographe des verbes pose encore de nombreux problèmes. L'un d'entre eux est lié à l'orthographe de l'impératif. Les verbes à l'impératif ne se conjuguent qu'à deux personnes : la 1e personne du singulier et le 2e personnes du pluriel.
Alors nous lisons : «Ζητείστε βοήθεια, à la place : Ζητήστε βοήθεια», «Τηλεφωνείστε à la place du correcte : Τηλεφωνήστε..», «Παρακολουθείστε στο Διαδίκτυο : à la place du correcte Παρακολουθήστε » κ.ά. "Demander de l'aide", "Appeler ...", "Regarder sur Internet", etc. |
Nous allons essayer de clarifier certaines difficultés.
La première catégorie des verbes à orthographe particulière sont les verbes en –ιζω, dans lesquels on distingue cinq sortes de terminés. |
|||
L'impératif de ces verbes partout conserve le - ι - et il nous faut écrire : |
Οριστική (Indicatif ) | Προστακτική (Impératif ) | ||
---|---|---|---|
-ίζω
(-izo) |
Ανθίζω ( fleurir ), αντικρίζω, φτερνίζομαι (s'éternuer ) |
fleuris , éternue-toi | |
-ήζω | Μπήζω ( pénétrer ), πήζω( coaguler) , πρήζω( gonfler ) | Μπήξτε ( pénétrez ) | |
-ύζω | αναβλύζω ( émerger) , δακρύζω( en larmes ) , γογγύζω( grognement) ,
ολολύζω, κατακλύζω, κελαρύζω, συγχύζω, σφύζω, τανύζω |
Δακρύστε (en larmes) | |
-οίζω, | Αθροίζω ( resumer ) | Αθροίστε ( résumez ) | |
-είζω | δανείζω ( prêter) | Δανείστε ( prêtez) |
Εκεί που χρειάζεται ιδιαίτερη προσοχή είναι τα ρήματα της β' συζυγίας,
δηλαδή τα ρήματα που στο α' ενικό της οριστικής του ενεστώτα τονίζονται στο -ώ, π.χ. κτυπώ, τραγουδώ, σιωπώ, μιλώ, τηλεφωνώ, θεωρώ, ζητώ κ.ά. Στην ενεργητική φωνή, στον ενεστώτα, διακρίνουμε τους τύπους: |
On doit faire une attention particulière aux verbes de la deuxième conjugaison .
c'est-à-dire que les verbes au singulier de son temps final sont accentués sur: -ώ, π.χ. κτυπώ ( frapper) , τραγουδώ ( chanter ), σιωπώ (silencier ), μιλώ parler ), τηλεφωνώ ( téléphoner ) , θεωρώ (considèrer ) , ζητώ (demander ) κ.ά. Au présent de la voix active, on distingue les types: |
Οριστική (Indicatif ) | Υποτακτική (subjonctif ) | Προστακτική (Impératif ) | ||||||
---|---|---|---|---|---|---|---|---|
( présent à la voix active ) |
Ζητάτε ( demandez)
θεωρείτε ( considèrez |
να ζητάτε
να θεωρείτε (que vous considériez) |
θεωρείτε( considérez) | |||||
|
|
να θεωρήσετε (que vous considériez) |
θεωρήσ(ε)τε considérez)ez | |||||
|
θεωρήσατε (avez-vous considéré ) ? | να θεωρείστε (que vous soyez considérés) | ||||||
( aoriste à la voix passive ) |
θεωρηθήκατε** (vous avez été considérés ) |
να θεωρηθείτε** (que vous ayez été considérés) |
θεωρηθείτε(soyez considérés) |
**En français n’existe pas l’impératif à la voix passif.
J’ai essayé vous le donner en subjonctif.
Η αιτία λοιπόν του λάθους δικαιολογείται ίσως από τη διαφορά μεταξύ :
της προστακτικής αορίστου της ενεργητικής φωνής και της υποτακτικής ενεστώτα της παθητικής φωνής. Η προστακτική γράφεται με -η-, η υποτακτική με -ει-. |
et à le subjonctif présent de la voix passive. L'impératif est écrit avec -η- mais la subjonctif avec -ει-. |
Instructions: |
Toutefois, la différence entre l'emploi du présent ou de l'aoriste n'est pas toujours évidente.
Pour la première personne, qui n'existe pas à l'impératif, on emploie le subjonctif.
Alors, quand nous voulons ordonner, nous ne disons pas: |
|
mais |
|