Language/Modern-greek-1453/Grammar/Verbes-auxiliaires

Τα βοηθητικά ρήματα (Les verbes auxiliaires )

Στη νέα ελληνική γλώσσα τα ρήματα: είμαι και έχω ονομάζονται βοηθητικά, επειδή μπορούν να συνδυαστούν με τα υπόλοιπα ρήματα βοηθώντας τον σχηματισμό τους.  Πιο συγκεκριμένα, η Οριστική Ενεστώτα, Παρατατικού και Μέλλοντα του ρήματος. έχω μαζί με το Απαρέμφατο κάποιου ρήματος, σχηματίζει τον Παρακείμενο, τον Υπερσυντέλικο και τον Συντελεσμένο Μέλλοντα της Ενεργητικής ή Παθητικής φωνής του ρήματος αυτού. Στη νεοελληνική γλώσσα τα βοηθητικά ρήματα :   είμαι (être ) και  έχω (avoir ) δεν κλίνονται σε όλους τους χρόνους. Συνήθως τους λείπουν οι συνοπτικοί τύποι. Τα μόρια  να, όταν, για να, με  βοηθούν στο σχηματισμό της Υποτακτικής να έχω, να έχεις κλπ. Η Υποτακτική Παθητικής φωνής σχηματίζεται με τη βοήθεια των ίδιων μορίων : να, όταν, για να με το βοηθητικό έχω : να έχανα, να έχανες κλπ.

Les verbes auxiliaires, sont des verbes qui se joignent ordinairement aux formes impersonnelles (infinitif, participe) d'un autre verbe pour en former les temps dits composés, à former le passé. C'est l'auxiliaire qui reçoit les désinences personnelles; le cas où le verbe principal prend aussi les désinences, par exemple : à une forme du futur en grec moderne, est pour ainsi dire exceptionnel. Ce procédé de formation des temps composés est surtout en usage dans les langues dérivées et analytiques, par ex. : en grec moderne, etc.

En grec moderne  les auxiliaires avoir (έχω) et être (είμαι ) ne se conjuguent pas à tous les temps. Le subjonctif se forme à l'aide des particules να, όταν, για να avec - l'auxiliaire avoir (έχω ou είμαι ) au présent. να έχω, να έχεις etc. Le subjonctif passé se forme à l'aide des mêmes particules να, όταν, για να avec l'auxiliaire avoir ou être au passé. να είχα, να είχες etc.

Η κλίση του ρήματος  έχω ( la conjugaison  du verbe : έχω ( avoir )	Υποτακτική ( subjonctif )	Προστακτική ( Impératif )	Μετοχή ( participe )
οριστική ( indicatif présent )
έχω έχεις έχει έχουμε έχετε έχουν(ε)	να έχω να έχεις να έχει να έχουμε να έχετε να έχουν(ε)	έχε έχετε	έχοντας
Παρατατικός ( Imparfait )	Υποτακτική ( subjonctif )
είχα είχες είχε είχαμε είχατε είχαν(ε)	να είχα να είχες να είχε να είχαμε να είχατε να είχαν(ε)
Εξακολουθητικός Μέλλοντας ( Futur antérieur )
θα έχω θα έχεις θα έχει θα έχουμε θα έχετε θα έχουν(ε)

Η κλίση του ρήματος είμαι ( la conjugaison  du verbe : être )

Οριστική ( indicatif présent )	Υποτακτική *** ( subjonctif )	Προστακτική ( Impératif )	Μετοχή ( participe )
είμαι είσαι είναι είμαστε είστε/είσαστε είναι	να είμαι να είσαι να είναι να είμαστε να είστε/είσαστε να είναι να ΄μαι να ΄σαι να ΄ναι να ΄μαστε να ΄στε/΄σαστε να ΄ναι		όντας
Παρατατικός και Αόριστος ( Imparfait et Passé composé )	Υποτακτική *** ( subjonctif )
ήμουν (α) ήσουν (α) ήταν (ε) ήμασταν (στε) ήσασταν (στε) ήταν (ε)	να ήμουν (α) να ήσουν (α) να ήταν (ε) να ήμασταν (στε) να ήσασταν (στε) να ήταν (ε) να ΄μουν (α) να ΄σουν (α) να ΄ταν (ε) να ΄μασταν (στε) να ΄σασταν (στε) να ΄ταν (ε)
Εξακολουθητικός Μέλλοντας *** ( Futur antérieur )
θα είμαι θα είσαι θα είναι θα είμαστε θα είστε/είσαστε θα είναι θα ΄μαι θα ΄σαι θα ΄ναι θα ΄μαστε θα ΄στε/είσαστε θα ΄ναι
*** Les indicatifs ayant des étoiles sont formés en deux types ! Attention au troixième personne du singulier et du pluriel du verbe " είμαι " ( être ) . Vous comprenez la personne par du contexte de la phrase. Le verbe " είμαι " ( être ) est à la voix passive.