Language/Modern-greek-1453/Grammar/Imperative-(Present)
Greek
Παρά την απλοποίηση της ορθογραφίας των ρημάτων της νεοελληνικής γλώσσας με την καθιέρωση του -ει στις καταλήξεις όλων των εγκλίσεων, εξακολουθούν να διαπιστώνονται πολλά προβλήματα στην ορθογραφία των ρημάτων.
Ένα από αυτά σχετίζεται με την ορθογραφία της προστακτικής.
ΈΈ οΈ οά οά οά αά αά α
"Ζητείστε βοήθεια", "Τηλεφωνείστε ...", "Παρακολουθείστε στο Διαδίκτυο" κ.ά.
Θα προσπαθήσουμε να ξεκαθαρίσουμε το ομολογουμένως δύσκολο τοπίο.
Η πρώτη κατηγορία ρημάτων με ιδιαίτερη ορθογραφία είναι τα ρήμα τα σε -ιζω, στα οποία διακρίνουμε πέντε είδη καταλήξεων.
Η προστακτική αυτών των ρημάτων διατηρεί παντού το - ι - κι 'έτσι πρέπει να γράψουμε:
English
Despite the simplification of the spelling of modern Greek verbs by its introduction -ει - at the end of all the modes, the spelling of the verbs still poses many problems.
One of them is related to the spelling of the imperative.
The imperative verbs are conjugated only to two people: the first person singular and the second person plural.
The personal pronoun subject is not expressed in the imperative.
The imperative appears in the present and the aorist:
The imperative is a mode that serves the expression: order, command, incitement, prohibition, even a denial, wish or intense curiosity.
The imperative does not exist in the negative form.
Thus, not only ordinary people but also the official services use the imperative in a wrong way.
So we read:
"Ζητείστε βοήθεια, instead: Ζητήστε βοήθεια",
"Τηλεφωνείστε instead of the correct: Τηλεφωνήστε ..",
"Παρακολουθείστε στο Διαδίκτυο: instead of the correct Παρακολουθήστε" κ.ά.
"Ask for help", "Call ...", "Watch on the Internet", etc.
We will try to clarify some difficulties.
The first category of spelling verbs are verbs in -ζωζω,
in which we distinguish five kinds of finished.
The imperative of these verbs everywhere preserves the - ι - and we must write:
| Οριστική (Indicatif ) | Προστακτική (Impératif ) | |
|---|---|---|
| -ίζω
(-izo) |
Ανθίζω ( fleurir ), αντικρίζω, φτερνίζομαι (s'éternuer ) |
ανθίστε, φτερνίσου fleuris , éternue-toi |
| -ήζω | Μπήζω ( pénétrer ), πήζω( coaguler) , πρήζω( gonfler ) | Μπήξτε ( pénétrez ) |
| -ύζω | αναβλύζω ( émerger) , δακρύζω( en larmes ) , γογγύζω( grognement) ,
ολολύζω, κατακλύζω, κελαρύζω, συγχύζω, σφύζω, τανύζω |
Δακρύστε (en larmes) |
| -οίζω, | Αθροίζω ( resumer ) | Αθροίστε ( résumez ) |
| -είζω | δανείζω ( prêter) | Δανείστε ( prêtez) |
Εκεί που χρειάζεται ιδιαίτερη προσοχή είναι τα ρήματα της β' συζυγίας,
δηλαδή τα ρήματα που στο α' ενικό της οριστικής του ενεστώτα τονίζονται στο -ώ,
π.χ. κτυπώ, τραγουδώ, σιωπώ, μιλώ, τηλεφωνώ, θεωρώ, ζητώ κ.ά.
Στην ενεργητική φωνή, στον ενεστώτα, διακρίνουμε τους τύπους:
We must pay particular attention to the verbs of the second conjugation.
that is to say that the singular verbs of his final time are accented on: -ώ,
π.χ. κτυπώ (to strike), τραγουδώ (to sing), σιωπώ (to silence), μιλώ to speak), τηλεφωνώ (to call),
θεωρώ (consider), ζητώ (ask) κ.ά.
In the present of the active voice, we distinguish the types:
| Οριστική (Indicative) | Υποτακτική (subjonctive) | Προστακτική (Imperative) | |
|---|---|---|---|
|
Ενεστώτας ενεργητικής φωνής (présent à la voix active) |
Ζητάτε ( demandez)
θεωρείτε ( considèrez |
να ζητάτε
να θεωρείτε (que vous considériez) |
Ζητάτε (demandez θεωρείτε( considérez) |
| Αόριστος ενεργητικής φωνής (aoriste à la voix active ) |
ζήτησες ( as-tu demandé ) ? ζητήσατε(avez-vous demandez) ? θεώρησες (as-tu considéré ) ? |
να ζητήσεις (que tu demandes) να ζητήσετε(que vous demandiez) να θεωρήσεις (que tu considères) να θεωρήσετε (que vous considériez) |
Ζήτησε (demande-toi Ζητήστε (demandez-vous ) θεώρησε(considère)e θεωρήσ(ε)τε considérez)ez |
|
ενεστώτας παθητικής φωνής ( présent à la voix passive) |
θεωρήσατε (avez-vous considéré ) ? | να θεωρείστε (que vous soyez considérés) | |
|
Αόριστος παθητικής φωνής ( aoriste à la voix passive ) |
ζητήθηκες (que tu aies été demandé ) ζητηθήκατε** (que vous ayez été demandés ) θεωρήθηκες** (tu as été considéré) θεωρηθήκατε** (vous avez été considérés ) |
να ζητηθείς ( que tu te sois demandé) να ζητηθείτε ( que vous vous **soyez demandés) να θεωρηθείς** (que tu sois considéré) να θεωρηθείτε** (que vous ayez été considérés) |
Ζητήσου(aie demandé) ζητηθείτε( ayez demandé) θωρήσου (sois considéré) θεωρηθείτε(soyez considérés) |
** In French does not exist the imperative to the passive voice.
I tried to give it to you in subjunctive.
Η αιτία λοιπόν του λάθους δικαιολογείται ίσως από τη διαφορά μεταξύ:
της προστακτικής αορίστου της ενεργητικής φωνής και της υποτακτικής ενεστώτα της παθητικής φωνής. Η προστακτική γράφεται με -η-, η υποτακτική με -ει-.
The reason for the error in writing may be justified by the difference between the aorist's imperative to the active voice and to the subjunctive present of the passive voice. The imperative is written with -η- but the subjunctive with -ει-.
Instructions:
However, the difference between the use of the present or the aorist is not always obvious. For the first person, who does not exist in the imperative, we use the subjunctive.
The imperative does not accept an internal increase. So when we want to ordain, we do not say:
διέγραψε (fault answer)
but
διάγραψε (correct answer)