Difference between revisions of "Language/Ancient-greek-to-1453/Grammar/Greek-Punctuation"
| Line 5: | Line 5: | ||
{| class="wikitable" | {| class="wikitable" | ||
!'''Ελληνικά''' | !'''Ελληνικά''' | ||
|- | |- | ||
!'''Σημεία στίξης''' | !'''Σημεία στίξης''' | ||
|- | |- | ||
|Στο γραπτό λόγο, εκτός από τους τόνους, τα πνεύματα, | |Στο γραπτό λόγο, εκτός από τους τόνους, τα πνεύματα, | ||
| Line 18: | Line 16: | ||
Τα σημάδια αυτά λέγονται σημεία της στίξης. | Τα σημάδια αυτά λέγονται σημεία της στίξης. | ||
|- | |- | ||
|Τέτοια σημεία είναι τα ακόλουθα: | |Τέτοια σημεία είναι τα ακόλουθα: | ||
|- | |- | ||
|'''Βοηθητικά ορθογραφικά σημεία ''' | |'''Βοηθητικά ορθογραφικά σημεία ''' | ||
|- | |- | ||
|'''1)''' Η '''υποδιαστολή''' (''','''), που είναι όμοια με το κόμμα | |'''1)''' Η '''υποδιαστολή''' (''','''), που είναι όμοια με το κόμμα | ||
| Line 54: | Line 49: | ||
να κοπεί και να χωριστεί (κατά τους κανόνες του συλλαβισμού). | να κοπεί και να χωριστεί (κατά τους κανόνες του συλλαβισμού). | ||
|- | |- | ||
|'''Σημεία της στίξης''' | |'''Σημεία της στίξης''' | ||
|- | |- | ||
|'''1)''' Η '''τελεία στιγμή''' ή απλώς '''τελεία''' ('''.''') | |'''1)''' Η '''τελεία στιγμή''' ή απλώς '''τελεία''' ('''.''') | ||
| Line 79: | Line 72: | ||
''(Ἰσοκράτους προς Δημόνικον '''16-18''' )'' | ''(Ἰσοκράτους προς Δημόνικον '''16-18''' )'' | ||
|- | |- | ||
|'''4)''' Το '''ερωτηματικό''' (''';''') | |'''4)''' Το '''ερωτηματικό''' (''';''') | ||
| Line 117: | Line 109: | ||
''Τί οὖν», ἄν τις εἴποι, «ταῦτα λέγεις ἡμῖν;»'' | ''Τί οὖν», ἄν τις εἴποι, «ταῦτα λέγεις ἡμῖν;»'' | ||
|} | |} | ||
| Line 124: | Line 115: | ||
|'''La ponctuation''' | |'''La ponctuation''' | ||
|- | |- | ||
| | |Dans le discours écrit, en plus des tons et des esprits, d'autres signes sont utilisés pour faciliter la lecture en montrant comment la voix doit s'arrêter pour ainsi ajouter du sens. | ||
en montrant | Ces signes sont appelés les signes de ponctuation. | ||
Ces signes sont appelés signes de ponctuation. | |||
|- | |- | ||
|'''Ces points sont les suivants:''' | |'''Ces points sont les suivants:''' | ||
|- | |- | ||
|'''1)''' La subdivision (,) qui est similaire | |'''1)''' La subdivision (,) qui est similaire à la virgule et généralement concerne le pronom '''relatif''' '''ὅ,τι''' pour le distinguer | ||
de la conjonction spécifique ''''' | de la conjonction spécifique '''''ὅτι'''''. | ||
'''2)''' Les trémas (¨), indique que deux voyelles contiguës ne sont pas une diphtongue: ''Ἀχαΐα, δυϊκός πραΰνω, προϋπάρχω''. | '''2)''' Les trémas (¨), indique que deux voyelles contiguës ne sont pas une diphtongue : ''Ἀχαΐα, δυϊκός πραΰνω, προϋπάρχω''. | ||
'''3)''' L'apostrophe ('), marquée dans la dépression | '''3)''' L'apostrophe ('), marquée dans la dépression | ||
| Line 148: | Line 137: | ||
|'''Signe de ponctuation''' | |'''Signe de ponctuation''' | ||
|- | |- | ||
|'''1)''' Le moment parfait ou point ('''.''') | |'''1)''' Le moment parfait ou point ('''.''') pour achever une phrase. | ||
'''2)''' Le point d’en | '''2)''' Le point d’en haut (•) pour marquer un arrêt plus petit qu’un point mais plus grand qu’une virgule | ||
'''3)''' | '''3)''' La virgule (,) qui sert à marquer une très petite interruption de la parole. | ||
'''Exemple d'utilisation du point, du point d’en haut et de la virgule:''' | '''Exemple d'utilisation du point, du point d’en haut et de la virgule :''' | ||
''Μηδέποτε μηδὲν αἰσχρὸν ποιήσας ἔλπιζε λήσειν'' •''καὶ'' γὰρ'', ἂν τοὺς ἄλλους λάθῃς''',''' σεαυτῷ συνειδήσεις'''.''''' | ''Μηδέποτε μηδὲν αἰσχρὸν ποιήσας ἔλπιζε λήσειν'' •''καὶ'' γὰρ'', ἂν τοὺς ἄλλους λάθῃς''',''' σεαυτῷ συνειδήσεις'''.''''' | ||
| Line 163: | Line 152: | ||
'''4)''' Le point d'interrogation (''';''') | '''4)''' Le point d'interrogation (''';''') | ||
'''5)''' Le point d'exclamation ( | '''5)''' Le point d'exclamation (!) | ||
'''6)''' Les points de suspension (…) | '''6)''' Les points de suspension (…) | ||
| Line 171: | Line 160: | ||
'''8)''' Les parenthèses ((…)) | '''8)''' Les parenthèses ((…)) | ||
'''9)''' Le double tiret (—…—) | '''9)''' Le double tiret (—…—) sert à isoler une phrase. Il joue le rôle de la parenthèse. | ||
Il est utilisé surtout lorsque la phrase qui est isolée n'est pas secondaire pour être fermée entre parenthèses: | Il est utilisé surtout lorsque la phrase qui est isolée n'est pas secondaire pour être fermée entre parenthèses: | ||
| Line 179: | Line 168: | ||
''ἀμφοτέρων ἄγων ἔθετο τὰ ὅπλα καὶ ἐδεῖτο τοῦ Κλεάρχου μὴ ποιεῖν ταῦτα.'' | ''ἀμφοτέρων ἄγων ἔθετο τὰ ὅπλα καὶ ἐδεῖτο τοῦ Κλεάρχου μὴ ποιεῖν ταῦτα.'' | ||
'''10)''' Les guillemets ('''«'''...'''»'''), dans lesquels | '''10)''' Les guillemets ('''«'''...'''»'''), dans lesquels la citation d'une personne est mentionnée littéralement : | ||
''Εὐθὺς οὐκ ἠνέσχετο'' (ενν. ''ὁ Κῦρος''), ''ἀλλ' εἰπὼν «Τὸν ἄνδρα ὁρῶ» ἵετο ἐπ' αὐτόν.'' | ''Εὐθὺς οὐκ ἠνέσχετο'' (ενν. ''ὁ Κῦρος''), ''ἀλλ' εἰπὼν «Τὸν ἄνδρα ὁρῶ» ἵετο ἐπ' αὐτόν.'' | ||
Revision as of 22:21, 16 May 2020
Greek
| Ελληνικά |
|---|
| Σημεία στίξης |
| Στο γραπτό λόγο, εκτός από τους τόνους, τα πνεύματα,
χρησιμοποιούνται και μερικά άλλα σημάδια που διευκολύνουν το διάβασμα, δείχνοντας πού και πόσο πρέπει να σταματά κάθε φορά η φωνή μας και πώς να χρωματίζεται κατά το νόημα. Τα σημάδια αυτά λέγονται σημεία της στίξης. |
| Τέτοια σημεία είναι τα ακόλουθα: |
| Βοηθητικά ορθογραφικά σημεία |
| 1) Η υποδιαστολή (,), που είναι όμοια με το κόμμα
και σημειώνεται συνήθως στην αναφορική αντωνυμία ὅ,τι, για να την ξεχωρίσει από τον ειδικό σύνδεσμο ὅτι. 2) Τα διαλυτικά (¨), που σημειώνονται πάνω στο ι ή υ, όταν χρειάζεται να δηλωθεί ότι το ι ή το υ δε σχηματίζει δίφθογγο με το προηγούμενο φωνήεν μιας λέξης: Ἀχαΐα, δυϊκός πραΰνω, προϋπάρχω. 3) Ο απόστροφος ('), που σημειώνεται στην έκθλιψη 4) Η κορωνίδα (') που σημειώνεται στην κράση 5) Το ενωτικό (-), μια γραμμούλα, μικρότερη από την παύλα, που χρησιμεύει για να ενώνει τις συλλαβές τις οποίες χωρίζεται μια λέξη: θά-λασ-σα. Το ενωτικό χρησιμεύει κυρίως στο τέλος της γραμμής, όταν δεν χωρεί ολόκληρη η λέξη και είναι ανάγκη να κοπεί και να χωριστεί (κατά τους κανόνες του συλλαβισμού). |
| Σημεία της στίξης |
| 1) Η τελεία στιγμή ή απλώς τελεία (.)
σημειώνεται εκεί όπου ένα ακέραιο νόημα. 2) Η μέση ή άνω στιγμή ή επάνω τελεία (·) 3) Η υποδιαστολή ή το κόμμα (,) : χρησιμεύει για να δείξουμε πολύ μικρή διακοπή του λόγου. Παράδειγμα για τη χρήση της τελείας, της επάνω τελείας και του κόμματος: Μηδέποτε μηδὲν αἰσχρὸν ποιήσας ἔλπιζε λήσειν· καὶ γὰρ, ἂν τοὺς ἄλλους λάθῃς, σεαυτῷ συνειδήσεις. Τοὺς μὲν θεοὺς φοβοῦ, τοὺς δὲ γονεῖς τίμα, τοὺς δὲ φίλους αἰσχύνου, τοῖς δὲ νόμοις πείθου. (Ἰσοκράτους προς Δημόνικον 16-18 ) |
| 4) Το ερωτηματικό (;)
5) Το θαυμαστικό ή επιφωνηματικό ! 6) Τα αποσιωπητικά (…) 7) Η παύλα (—) 8) Η παρένθεση ((…)) 9) Η διπλή παύλα (—…—) : χρησιμεύει για ν' απομονώνει μια φράση, όπως γίνεται και με την παρένθεση· χρησιμοποιείται ιδίως, όταν η φράση που απομονώνεται δεν έχει τόσο δευτερεύουσα σημασία, ώστε να κλειστεί σε παρένθεση: Ὁ δὲ Πρόξενος — ἔτυχε γὰρ ὕστερος προσιὼν καὶ τάξις αὐτῷ ἑπομένη τῶν ὁπλιτῶν — εὐθὺς οὖν εἰς τὸ μέσον ἀμφοτέρων ἄγων ἔθετο τὰ ὅπλα καὶ ἐδεῖτο τοῦ Κλεάρχου μὴ ποιεῖν ταῦτα. 10) Τα εισαγωγικά («...»), μέσα στα οποία μνημονεύονται κατά λέξη οι λόγοι ενός προσώπου: Εὐθὺς οὐκ ἠνέσχετο (ενν. ὁ Κῦρος), ἀλλ' εἰπὼν «Τὸν ἄνδρα ὁρῶ» ἵετο ἐπ' αὐτόν. Τί οὖν», ἄν τις εἴποι, «ταῦτα λέγεις ἡμῖν;» |
Français
| La ponctuation |
| Dans le discours écrit, en plus des tons et des esprits, d'autres signes sont utilisés pour faciliter la lecture en montrant comment la voix doit s'arrêter pour ainsi ajouter du sens.
Ces signes sont appelés les signes de ponctuation. |
| Ces points sont les suivants: |
| 1) La subdivision (,) qui est similaire à la virgule et généralement concerne le pronom relatif ὅ,τι pour le distinguer
de la conjonction spécifique ὅτι. 2) Les trémas (¨), indique que deux voyelles contiguës ne sont pas une diphtongue : Ἀχαΐα, δυϊκός πραΰνω, προϋπάρχω. 3) L'apostrophe ('), marquée dans la dépression 4) La couronne (') : τα ᾂλλα-τᾄλλα 5) La conjonction (-), un trait d'union, inférieur au trait d'union, qui sert à unir les syllabes dans lesquelles un mot est divisé: θά-λασ-σα. La conjonction sert principalement à la fin de la ligne, lorsque le mot entier ne correspond pas et doit être coupé et séparé (selon les règles d'orthographe). |
| Signe de ponctuation |
| 1) Le moment parfait ou point (.) pour achever une phrase.
2) Le point d’en haut (•) pour marquer un arrêt plus petit qu’un point mais plus grand qu’une virgule 3) La virgule (,) qui sert à marquer une très petite interruption de la parole. Exemple d'utilisation du point, du point d’en haut et de la virgule : Μηδέποτε μηδὲν αἰσχρὸν ποιήσας ἔλπιζε λήσειν •καὶ γὰρ, ἂν τοὺς ἄλλους λάθῃς, σεαυτῷ συνειδήσεις. Τοὺς μὲν θεοὺς φοβοῦ, τοὺς δὲ γονεῖς τίμα, τοὺς δὲ φίλους αἰσχύνου, τοῖς δὲ νόμοις πείθου. (Ἰσοκράτους προς Δημόνικον 16-18 ) 4) Le point d'interrogation (;) 5) Le point d'exclamation (!) 6) Les points de suspension (…) 7) Le tiret (-) 8) Les parenthèses ((…)) 9) Le double tiret (—…—) sert à isoler une phrase. Il joue le rôle de la parenthèse. Il est utilisé surtout lorsque la phrase qui est isolée n'est pas secondaire pour être fermée entre parenthèses: Ὁ δὲ Πρόξενος — ἔτυχε γὰρ ὕστερος προσιὼν καὶ τάξις αὐτῷ ἑπομένη τῶν ὁπλιτῶν — εὐθὺς οὖν εἰς τὸ μέσον ἀμφοτέρων ἄγων ἔθετο τὰ ὅπλα καὶ ἐδεῖτο τοῦ Κλεάρχου μὴ ποιεῖν ταῦτα. 10) Les guillemets («...»), dans lesquels la citation d'une personne est mentionnée littéralement : Εὐθὺς οὐκ ἠνέσχετο (ενν. ὁ Κῦρος), ἀλλ' εἰπὼν «Τὸν ἄνδρα ὁρῶ» ἵετο ἐπ' αὐτόν. «Τί οὖν», ἄν τις εἴποι, «ταῦτα λέγεις ἡμῖν;» |
Sources
http://ebooks.edu.gr/modules/ebook/show.php/DSGL102/639/4106,18830/