|
|
| Line 89: |
Line 89: |
| * '''ᾳ, ῃ, ῳ''' | | * '''ᾳ, ῃ, ῳ''' |
| |'''α, ι, υ''' | | |'''α, ι, υ''' |
| |}
| |
|
| |
| == '''Ελληνικά''' ==
| |
| {| class="wikitable"
| |
| |-
| |
| |Μακρόχρονα, Βραχύχρονα και Δίχρονα φωνήεντα
| |
| |-
| |
| |Τα επτά φωνήεντα της αρχαίας ελληνικής είναι τα: '''α''', '''ε''', '''η''', '''ι''', '''υ''', '''ο''', '''ω''' και χωρίζονται σε τρεις κατηγορίες:
| |
| |-
| |
| |'''Βραχέα ή βραχύχρονα'''. Είναι τα:''' ε, ο.''' Λέγονται έτσι γιατί είχαν '''βραχεία''' (σύντομη) προφορά,
| |
| προφέρονταν σε '''βραχύ''' (σύντομο) '''χρόνο''', δηλαδή: '''ε ε, ο ο.'''
| |
| |-
| |
| |'''Μακρά''' ή '''μακρόχρονα'''. Είναι τα: '''η, ω'''. Λέγονται έτσι γιατί είχαν '''μακριά''' προφορά, προφέρονταν σε '''μακρύτερο''', '''πιο μεγάλο''' χρόνο.
| |
| Δηλαδή: το '''η''' προφερόταν σαν δύο '''εε''', ενώ το '''ω''' σαν δύο '''οο'''.
| |
|
| |
| Η λέξη '''τέλος''' προφερόταν '''τέλος'''. Η λέξη '''κήπων''' προφερόταν κ'''εέ'''π'''οο'''ν
| |
| |-
| |
| |Άλλωστε το '''ω''' το λέμε ω'''μέγα''', είναι ένα '''ο''' μέγα,
| |
| ενώ το '''ο''' το λέμε ό'''μικρον''', γιατί είναι ένα '''ο''' μικρό
| |
| |-
| |
| |
| |
| '''Δίχρονα'''.
| |
| |-
| |
| |Όπως φαίνεται από τα παραπάνω, τα φωνήεντα:
| |
| '''α, ι, υ '''προφέρονταν με δύο χρόνους, άλλοτε ως
| |
|
| |
| βραχύχρονα ('''α α ι ι υ ου''')
| |
|
| |
| κι άλλοτε ως μακρόχρονα, ('''α αα ι ιι υ ουου''')
| |
|
| |
| γι' αυτό και ονομάζονται '''δίχρονα'''
| |
| |-
| |
| |Στην κλίση των ουσιαστικών και των επιθέτων διευκρινίζεται πότε ένα '''δίχρονο''' είναι '''μακρό''' ή '''βραχύ'''
| |
| ανάλογα με την κλιτική κατηγορία στην οποία ανήκει.
| |
| |-
| |
| |
| |
| {| class="wikitable"
| |
| |'''Βραχέα'''
| |
|
| |
| '''(brèves)'''
| |
| |'''Μακρά'''
| |
|
| |
| '''(longues)'''
| |
| |'''Δίχρονα'''
| |
|
| |
| '''(brèves ou longues)'''
| |
| |-
| |
| |
| |
| '''ε, ο'''
| |
| |
| |
| '''η, ω'''
| |
| |
| |
| '''α, ι, υ'''
| |
| |}
| |
|
| |
| Εκτός όμως από τα φωνήεντα υπάρχουν και οι '''δίφθογγοι''' που είναι συνολικά '''έντεκα:'''
| |
| οκτώ '''κύριοι''':''' αι, ει, οι, υι, αυ, ευ, ου, ηυ'''
| |
|
| |
| τρεις '''καταχρηστικοί''': '''ᾳ, ῃ, ῳ'''
| |
| |-
| |
| |α) Γενικά '''οι δίφθογγοι''' είναι '''μακρόχρονοι'''.
| |
|
| |
| β) Υπάρχει βέβαια και η εξαίρεση! Οι δίφθογγοι '''αι''' και '''οι''' όταν βρίσκονται στο τέλος της λέξης, θεωρούνται '''βραχύχρονοι'''.
| |
|
| |
| γ) Όταν οι δίφθογγοι '''αι''' και '''οι''' είναι '''καταλήξεις της ευκτικής''' ή βρίσκονται στο '''τέλος των επιρρημάτων και των επιφωνημάτων'''
| |
|
| |
| είναι και πάλι '''μακρόχρονοι'''.
| |
| |-
| |
| |Παραδείγματα για κατανόηση
| |
| α) Στη λέξη '''οἶ'''κος, ο δίφθογγος '''οι''' είναι μακρόχρονος.
| |
|
| |
| β) Στη λέξη '''οἶ'''κ'''οι''', που είναι ουσιαστικό, ο δίφθογγος '''οἶ''' είναι μακρόχρονος,
| |
|
| |
| ενώ ο δίφθογγος '''οι''' είναι βραχύχρονος γιατί βρίσκεται στο τέλος της λέξης.
| |
| |-
| |
| |
| |
| {| class="wikitable"
| |
| |'''Βραχέα'''
| |
| |'''Μακρά'''
| |
| |'''Δίχρονα'''
| |
| |-
| |
| |'''ε, ο'''
| |
|
| |
| '''αι, οι *'''
| |
|
| |
| '''(*στο τέλος κλιτής λέξης,'''
| |
|
| |
| '''εκτός από τα επιρρήματα'''
| |
|
| |
| '''και τα επιφωνήματα'''.''')'''
| |
| |'''η, ω'''
| |
|
| |
| '''αι, ει, οι, υι, αυ, ευ, ου, ηυ,'''
| |
|
| |
| '''ᾳ, ῃ, ῳ'''
| |
| |'''α, ι, υ'''
| |
| |-
| |
| |
| |
| |
| |
| |
| |
| |}
| |
| Μια συλλαβή, από το χρόνο του φωνήεντος που έχει λέγεται:
| |
|
| |
| '''βραχύχρονη''': αν έχει βραχύχρονο φωνήεν, π.χ. '''νέ'''-'''ος''', '''λό'''-'''γος''', '''κῆ-ποι'''
| |
| |} | | |} |
|
| |
|
Ancient Greek diphthongs and vowels
Φωνήεντα της αρχαίας ελληνικής γλώσσας
Français
La quantité des voyelles
La place de l'accent en grec est liée à la quantité.
Les 7 voyelles du grec ancien sont: α, ε, η, ι, υ, ο, ω
Elles sont divisées en trois catégories :
- brèves : ε, ο
- longues : η, ω
- brèves ou longues : α, ι, υ
Une longue compte pour deux brèves. La connaissance des brèves ou longues est nécessaire pour l'accentuation.
Les voyelles résultant de contractions sont longues. L'accent de la voyelle contractée est celui de la voyelle accentuée avant la contraction.
Par ex. : τιμά-ω -τιμῶ
| Βραχέα
(brèves)
|
Μακρά
(longues)
|
Δίχρονα
(brèves ou longues)
|
ε, ο
|
η, ω
|
α, ι, υ
|
Outre les voyelles, il y a aussi les diphtongues, qui sont au total onze :
- huit principales : αι, ει, οι, υι, αυ, ευ, ου, ηυ
- trois abusives : ᾳ, ῃ, ῳ
- En général, les diphtongues sont longues.
- Il y a bien sûr l'exception : αι et οι sont considérées comme brèves, à la fin d'un mot.
- Lorsque les diphtongues αι et οι sont les terminaisons de l’optatif,
A la fin des adverbes et des exclamations, elles sont à nouveau longues :
- Dans le mot οἶκος (la maison) la diphtongue οἶ est longue.
- Dans le mot : οἶκοι (les maisons) la diphtongue οἶ est longue, mais la diphtongue οι est brève, car elle est à la fin du mot.
| Βραχέα
(brèves)
|
Μακρά
(longues)
|
Δίχρονα
(brèves ou Longues)
|
- ε, ο
- αι, οι (à la fin d’un mot, sauf des adverbes ou des exclamations)
|
- η, ω
- αι, ει, οι, υι, αυ,
- ευ, ου, ηυ,
- ᾳ, ῃ, ῳ
|
α, ι, υ
|
English
Sources
https://e-didaskalia.blogspot.com/2013/07/blog-post_2060.html
