Difference between revisions of "Language/Ancient-greek-to-1453/Grammar/Ancient-Greek-diphthongs-and-vowels"
Line 27: | Line 27: | ||
Par ex. : τιμ'''ά-ω''' -τιμ'''ῶ''' | Par ex. : τιμ'''ά-ω''' -τιμ'''ῶ''' | ||
{| class="wikitable" | {| class="wikitable" | ||
!'''Βραχέα''' | |||
'''(brèves)''' | '''(brèves)''' | ||
!'''Μακρά''' | |||
'''(longues)''' | '''(longues)''' | ||
!'''Δίχρονα''' | |||
'''(brèves ou longues)''' | '''(brèves ou longues)''' | ||
Line 46: | Line 47: | ||
'''α, ι, υ''' | '''α, ι, υ''' | ||
|} | |} | ||
Outre les voyelles, il y a aussi les diphtongues, qui sont au total onze : | Outre les voyelles, il y a aussi les diphtongues, qui sont au total onze : | ||
Line 52: | Line 54: | ||
*trois abusives : '''ᾳ, ῃ, ῳ''' | *trois abusives : '''ᾳ, ῃ, ῳ''' | ||
#En général, les '''diphtongues''' sont l'''ongues'''. | #En général, les '''diphtongues''' sont l'''ongues'''. | ||
Line 66: | Line 69: | ||
#Dans le mot : '''οἶ'''κ'''οι''' (les maisons) la diphtongue '''οἶ''' est '''longue''', mais la diphtongue '''οι''' est '''brève,''' car elle est à la fin du mot. | #Dans le mot : '''οἶ'''κ'''οι''' (les maisons) la diphtongue '''οἶ''' est '''longue''', mais la diphtongue '''οι''' est '''brève,''' car elle est à la fin du mot. | ||
{| class="wikitable" | {| class="wikitable" | ||
!'''Βραχέα''' | |||
'''(brèves)''' | '''(brèves)''' | ||
!'''Μακρά''' | |||
'''(longues)''' | '''(longues)''' | ||
!'''Δίχρονα''' | |||
'''Brèves ou''' | '''Brèves ou''' |
Revision as of 15:26, 23 May 2020
Φωνήεντα της αρχαίας ελληνικής γλώσσας
Français
La quantité des voyelles
La place de l'accent en grec est liée à la quantité.
Les sept voyelles du grec ancien sont: α, ε, η, ι, υ, ο, ω
et sont divisées en trois catégories :
- brèves : ε, ο
- longues : η, ω
- brèves ou longues : α, ι, υ
Une longue compte pour deux brèves. La connaissance des brèves ou longues est nécessaire pour l'accentuation.
Les voyelles résultant de contractions sont longues. L'accent de la voyelle contractée est celui de la voyelle accentuée avant la contraction.
Par ex. : τιμά-ω -τιμῶ
Βραχέα
(brèves) |
Μακρά
(longues) |
Δίχρονα
(brèves ou longues) |
---|---|---|
ε, ο |
η, ω |
α, ι, υ |
Outre les voyelles, il y a aussi les diphtongues, qui sont au total onze :
- huit principales : αι, ει, οι, υι, αυ, ευ, ου, ηυ
- trois abusives : ᾳ, ῃ, ῳ
- En général, les diphtongues sont longues.
- Il y a bien sûr l'exception : αι et οι sont considérées comme brèves, à la fin d'un mot.
- Lorsque les diphtongues αι et οι sont les terminaisons de l’optatif,
A la fin des adverbes et des exclamations, elles sont à nouveau longues :
- Dans le mot οἶκος (la maison) la diphtongue οἶ est longue.
- Dans le mot : οἶκοι (les maisons) la diphtongue οἶ est longue, mais la diphtongue οι est brève, car elle est à la fin du mot.
Βραχέα
(brèves) |
Μακρά
(longues) |
Δίχρονα
Brèves ou Longues) |
---|---|---|
ε, ο
αι, οι (à la fin d’un mot, sauf des adverbes ou des exclamations) |
η, ω
αι, ει, οι, υι, αυ, ευ, ου, ηυ, ᾳ, ῃ, ῳ |
α, ι, υ |
Ελληνικά
Μακρόχρονα, Βραχύχρονα και Δίχρονα φωνήεντα | |||||||||
Τα επτά φωνήεντα της αρχαίας ελληνικής είναι τα: α, ε, η, ι, υ, ο, ω και χωρίζονται σε τρεις κατηγορίες: | |||||||||
Βραχέα ή βραχύχρονα. Είναι τα: ε, ο. Λέγονται έτσι γιατί είχαν βραχεία (σύντομη) προφορά,
προφέρονταν σε βραχύ (σύντομο) χρόνο, δηλαδή: ε ε, ο ο. | |||||||||
Μακρά ή μακρόχρονα. Είναι τα: η, ω. Λέγονται έτσι γιατί είχαν μακριά προφορά, προφέρονταν σε μακρύτερο, πιο μεγάλο χρόνο.
Δηλαδή: το η προφερόταν σαν δύο εε, ενώ το ω σαν δύο οο. Η λέξη τέλος προφερόταν τέλος. Η λέξη κήπων προφερόταν κεέποον | |||||||||
Άλλωστε το ω το λέμε ωμέγα, είναι ένα ο μέγα,
ενώ το ο το λέμε όμικρον, γιατί είναι ένα ο μικρό | |||||||||
Δίχρονα. | |||||||||
Όπως φαίνεται από τα παραπάνω, τα φωνήεντα:
α, ι, υ προφέρονταν με δύο χρόνους, άλλοτε ως βραχύχρονα (α α ι ι υ ου) κι άλλοτε ως μακρόχρονα, (α αα ι ιι υ ουου) γι' αυτό και ονομάζονται δίχρονα | |||||||||
Στην κλίση των ουσιαστικών και των επιθέτων διευκρινίζεται πότε ένα δίχρονο είναι μακρό ή βραχύ
ανάλογα με την κλιτική κατηγορία στην οποία ανήκει. | |||||||||
Εκτός όμως από τα φωνήεντα υπάρχουν και οι δίφθογγοι που είναι συνολικά έντεκα: οκτώ κύριοι: αι, ει, οι, υι, αυ, ευ, ου, ηυ τρεις καταχρηστικοί: ᾳ, ῃ, ῳ | |||||||||
α) Γενικά οι δίφθογγοι είναι μακρόχρονοι.
β) Υπάρχει βέβαια και η εξαίρεση! Οι δίφθογγοι αι και οι όταν βρίσκονται στο τέλος της λέξης, θεωρούνται βραχύχρονοι. γ) Όταν οι δίφθογγοι αι και οι είναι καταλήξεις της ευκτικής ή βρίσκονται στο τέλος των επιρρημάτων και των επιφωνημάτων είναι και πάλι μακρόχρονοι. | |||||||||
Παραδείγματα για κατανόηση
α) Στη λέξη οἶκος, ο δίφθογγος οι είναι μακρόχρονος. β) Στη λέξη οἶκοι, που είναι ουσιαστικό, ο δίφθογγος οἶ είναι μακρόχρονος, ενώ ο δίφθογγος οι είναι βραχύχρονος γιατί βρίσκεται στο τέλος της λέξης. | |||||||||
Μια συλλαβή, από το χρόνο του φωνήεντος που έχει λέγεται: βραχύχρονη: αν έχει βραχύχρονο φωνήεν, π.χ. νέ-ος, λό-γος, κῆ-ποι |
English
Sources
https://e-didaskalia.blogspot.com/2013/07/blog-post_2060.html