Difference between revisions of "Language/Ancient-greek-to-1453/Grammar/Ancient-Greek-diphthongs-and-vowels"
Line 1: | Line 1: | ||
[[File:44444.png|thumb|none]] | [[File:44444.png|thumb|none]] | ||
'''Ancient Greek diphthongs and vowels''' | |||
'''Φωνήεντα της αρχαίας ελληνικής γλώσσας''' | |||
{| class | {| class"wikitable" | ||
! | ! | ||
'''Ελληνικά''' | |||
|- | |- | ||
|Μακρόχρονα, Βραχύχρονα και Δίχρονα φωνήεντα | |Μακρόχρονα, Βραχύχρονα και Δίχρονα φωνήεντα | ||
|- | |- | ||
|Τα επτά φωνήεντα της αρχαίας ελληνικής είναι τα: | |Τα επτά φωνήεντα της αρχαίας ελληνικής είναι τα: '''α''', '''ε''', '''η''', '''ι''', '''υ''', '''ο''', '''ω''' και χωρίζονται σε τρεις κατηγορίες: | ||
|- | |- | ||
|'''Βραχέα ή βραχύχρονα'''. Είναι τα:''' | |'''Βραχέα ή βραχύχρονα'''. Είναι τα:''' ε, ο.''' Λέγονται έτσι γιατί είχαν '''βραχεία''' (σύντομη) προφορά, | ||
προφέρονταν | προφέρονταν σε '''βραχύ''' (σύντομο) '''χρόνο''', δηλαδή: '''ε ε, ο ο.''' | ||
|- | |- | ||
|'''Μακρά''' | |'''Μακρά''' ή '''μακρόχρονα'''. Είναι τα: '''η, ω'''. Λέγονται έτσι γιατί είχαν '''μακριά''' προφορά, προφέρονταν σε '''μακρύτερο''', '''πιο μεγάλο''' χρόνο. | ||
Δηλαδή: | Δηλαδή: το '''η''' προφερόταν σαν δύο '''εε''', ενώ το '''ω''' σαν δύο '''οο'''. | ||
Η | Η λέξη '''τέλος''' προφερόταν '''τέλος'''. Η λέξη '''κήπων''' προφερόταν κ'''εέ'''π'''οο'''ν | ||
|- | |- | ||
|Άλλωστε | |Άλλωστε το '''ω''' το λέμε ω'''μέγα''', είναι ένα '''ο''' μέγα, | ||
ενώ | ενώ το '''ο''' το λέμε ό'''μικρον''', γιατί είναι ένα '''ο''' μικρό | ||
|- | |- | ||
| | | | ||
'''Δίχρονα'''. | |||
|- | |- | ||
|Όπως φαίνεται από τα παραπάνω, τα φωνήεντα: | |Όπως φαίνεται από τα παραπάνω, τα φωνήεντα: | ||
'''α, ι, υ '''προφέρονταν με δύο χρόνους, άλλοτε ως | |||
βραχύχρονα ('''α | βραχύχρονα ('''α α ι ι υ ου''') | ||
κι άλλοτε ως μακρόχρονα, ('''α | κι άλλοτε ως μακρόχρονα, ('''α αα ι ιι υ ουου''') | ||
γι' αυτό και | γι' αυτό και ονομάζονται '''δίχρονα''' | ||
|- | |- | ||
|Στην κλίση των ουσιαστικών και των επιθέτων διευκρινίζεται πότε ένα '''δίχρονο''' είναι '''μακρό''' ή '''βραχύ''' | |Στην κλίση των ουσιαστικών και των επιθέτων διευκρινίζεται πότε ένα '''δίχρονο''' είναι '''μακρό''' ή '''βραχύ''' | ||
Line 38: | Line 38: | ||
|- | |- | ||
| | | | ||
{| class | {| class"wikitable" | ||
|'''Βραχέα''' | |'''Βραχέα''' | ||
Line 50: | Line 50: | ||
|- | |- | ||
| | | | ||
'''ε, ο''' | |||
| | | | ||
'''η, ω''' | |||
| | | | ||
'''α, ι, υ''' | |||
|} | |} | ||
Εκτός όμως από τα φωνήεντα υπάρχουν και οι '''δίφθογγοι''' που είναι συνολικά '''έντεκα:''' | |||
οκτώ '''κύριοι''':''' αι, ει, οι, υι, αυ, ευ, ου, ηυ''' | |||
τρεις '''καταχρηστικοί''': '''ᾳ, ῃ, ῳ''' | |||
|- | |- | ||
|α) | |α) Γενικά '''οι δίφθογγοι''' είναι '''μακρόχρονοι'''. | ||
β) Υπάρχει βέβαια και η εξαίρεση! Οι | β) Υπάρχει βέβαια και η εξαίρεση! Οι δίφθογγοι '''αι''' και '''οι''' όταν βρίσκονται στο τέλος της λέξης, θεωρούνται '''βραχύχρονοι'''. | ||
γ) Όταν οι | γ) Όταν οι δίφθογγοι '''αι''' και '''οι''' είναι '''καταλήξεις της ευκτικής''' ή βρίσκονται στο '''τέλος των επιρρημάτων και των επιφωνημάτων''' | ||
είναι και | είναι και πάλι '''μακρόχρονοι'''. | ||
|- | |- | ||
|Παραδείγματα για κατανόηση | |Παραδείγματα για κατανόηση | ||
α) Στη | α) Στη λέξη '''οἶ'''κος, ο δίφθογγος '''οι''' είναι μακρόχρονος. | ||
β) Στη | β) Στη λέξη '''οἶ'''κ'''οι''', που είναι ουσιαστικό, ο δίφθογγος '''οἶ''' είναι μακρόχρονος, | ||
ενώ ο | ενώ ο δίφθογγος '''οι''' είναι βραχύχρονος γιατί βρίσκεται στο τέλος της λέξης. | ||
|- | |- | ||
| | | | ||
{| class | {| class"wikitable" | ||
|'''Βραχέα''' (brèves) | |'''Βραχέα''' (brèves) | ||
|'''Μακρά''' (longues) | |'''Μακρά''' (longues) | ||
Line 107: | Line 107: | ||
Μια συλλαβή, από το χρόνο του φωνήεντος που έχει λέγεται: | Μια συλλαβή, από το χρόνο του φωνήεντος που έχει λέγεται: | ||
'''βραχύχρονη''': αν έχει βραχύχρονο φωνήεν, π.χ. | '''βραχύχρονη''': αν έχει βραχύχρονο φωνήεν, π.χ. '''νέ'''-'''ος''', '''λό'''-'''γος''', '''κῆ-ποι''' | ||
|- | |- | ||
| | | | ||
'''English''' | |||
|- | |- | ||
| | | | ||
Line 118: | Line 118: | ||
| | | | ||
|} | |} | ||
{| class | {| class"wikitable" | ||
! | ! | ||
'''Français''' | |||
|- | |- | ||
|'''La quantité des voyelles''' | |'''La quantité des voyelles''' | ||
|- | |- | ||
|La place de l'accent en grec est liée à | |La place de l'accent en grec est liée à la '''quantité'''. | ||
Les sept voyelles du grec ancien sont: '''α''', | Les sept voyelles du grec ancien sont: '''α''', '''ε''', '''η''', '''ι''', '''υ''', '''ο''', '''ω''' | ||
et sont divisées en trois catégories: | et sont divisées en trois catégories: | ||
|- | |- | ||
| | | | ||
brèves : '''ε, ο''', | |||
|- | |- | ||
| | | | ||
longues : '''η, ω''' | |||
|- | |- | ||
| | | | ||
brèves ou longues : '''α, ι, υ ''' | |||
|- | |- | ||
|Une longue compte pour '''deux brèves.''' La connaissance des brèves ou longues est nécessaire pour l'accentuation. | |Une longue compte pour '''deux brèves.''' La connaissance des brèves ou longues est nécessaire pour l'accentuation. | ||
|- | |- | ||
|Les voyelles résultant | |Les voyelles résultant de '''contractions''' sont longues. L'accent de la voyelle contractbrèfs)ée est celui de la voyelle | ||
accentuée avant la | accentuée avant la contraction : circonflexe s'il frappe la première aigu, s'il frappe la seconde. | ||
Par ex. : τιμ'''ά-ω''' -τιμ'''ῶ''' | Par ex. : τιμ'''ά-ω''' -τιμ'''ῶ''' | ||
|- | |- | ||
| | | | ||
{| class | {| class"wikitable" | ||
|'''Βραχέα''' | |'''Βραχέα''' | ||
Line 158: | Line 158: | ||
|- | |- | ||
| | | | ||
'''ε, ο''' | |||
| | | | ||
'''η, ω''' | |||
| | | | ||
'''α, ι, υ''' | |||
|} | |} | ||
|- | |- | ||
|Mais or des voyelles, il y a aussi les diphtongues, qui sont au total onze: | |Mais or des voyelles, il y a aussi les diphtongues, qui sont au total onze: | ||
huit | huit principes : '''αι, ει, οι, υι, αυ, ευ, ου, ηυ''' | ||
trois abusifs : | trois abusifs : '''ᾳ, ῃ, ῳ''' | ||
|- | |- | ||
|'''α)''' En général, les '''diphtongues''' sont l'''ongues'''. | |'''α)''' En général, les '''diphtongues''' sont l'''ongues'''. | ||
'''β)''' Il y a bien sûr l'exception''' | '''β)''' Il y a bien sûr l'exception''' : αι''' et '''οι''' sont considérées comme brèves, à la fin d'un mot. | ||
'''γ)''' Lorsque les diphtongues '''αι''' | '''γ)''' Lorsque les diphtongues '''αι''' et '''οι''' sont les terminaisons de l’optatif, | ||
ou à la fin d'adverbes et d'exclamations, elles sont à nouveau longues. | ou à la fin d'adverbes et d'exclamations, elles sont à nouveau longues. | ||
|- | |- | ||
|'''α)''' Dans le | |'''α)''' Dans le mot '''οἶ'''κος (la maison) la diphtongue '''οἶ''' est longue. | ||
'''β)''' Dans le | '''β)''' Dans le mot : '''οἶ'''κ'''οι''' ( les maisons) la diphtongue '''οἶ''' est '''longue, mais''' | ||
''' | ''' ''' la diphtongue '''οι''' est '''brève,''' car elle est à la fin du mot. | ||
|- | |- | ||
| | | | ||
{| class | {| class"wikitable" | ||
|'''Βραχέα''' | |'''Βραχέα''' | ||
Line 219: | Line 219: | ||
|} | |} | ||
|- | |- | ||
|Une syllabe par le temps de sa voyelle elle s'appelle '''brève''', si en | |Une syllabe par le temps de sa voyelle elle s'appelle '''brève''', si en a une voyelle '''brève''' : | ||
'''par ex.''' . ν'''έ'''-'''ο'''ς (nouveau), λ'''ό'''-γ'''ο'''ς ( parole), κ'''ῆ'''-π'''οι''' ( les jardins) | |||
|} | |} | ||
== | ==Sources== | ||
https://e-didaskalia.blogspot.com/2013/07/blog-post_2060.html | |||
Revision as of 15:02, 23 May 2020
Ancient Greek diphthongs and vowels
Φωνήεντα της αρχαίας ελληνικής γλώσσας
Ελληνικά | |||||||||
---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|
Μακρόχρονα, Βραχύχρονα και Δίχρονα φωνήεντα | |||||||||
Τα επτά φωνήεντα της αρχαίας ελληνικής είναι τα: α, ε, η, ι, υ, ο, ω και χωρίζονται σε τρεις κατηγορίες: | |||||||||
Βραχέα ή βραχύχρονα. Είναι τα: ε, ο. Λέγονται έτσι γιατί είχαν βραχεία (σύντομη) προφορά,
προφέρονταν σε βραχύ (σύντομο) χρόνο, δηλαδή: ε ε, ο ο. | |||||||||
Μακρά ή μακρόχρονα. Είναι τα: η, ω. Λέγονται έτσι γιατί είχαν μακριά προφορά, προφέρονταν σε μακρύτερο, πιο μεγάλο χρόνο.
Δηλαδή: το η προφερόταν σαν δύο εε, ενώ το ω σαν δύο οο. Η λέξη τέλος προφερόταν τέλος. Η λέξη κήπων προφερόταν κεέποον | |||||||||
Άλλωστε το ω το λέμε ωμέγα, είναι ένα ο μέγα,
ενώ το ο το λέμε όμικρον, γιατί είναι ένα ο μικρό | |||||||||
Δίχρονα. | |||||||||
Όπως φαίνεται από τα παραπάνω, τα φωνήεντα:
α, ι, υ προφέρονταν με δύο χρόνους, άλλοτε ως βραχύχρονα (α α ι ι υ ου) κι άλλοτε ως μακρόχρονα, (α αα ι ιι υ ουου) γι' αυτό και ονομάζονται δίχρονα | |||||||||
Στην κλίση των ουσιαστικών και των επιθέτων διευκρινίζεται πότε ένα δίχρονο είναι μακρό ή βραχύ
ανάλογα με την κλιτική κατηγορία στην οποία ανήκει. | |||||||||
Εκτός όμως από τα φωνήεντα υπάρχουν και οι δίφθογγοι που είναι συνολικά έντεκα: οκτώ κύριοι: αι, ει, οι, υι, αυ, ευ, ου, ηυ τρεις καταχρηστικοί: ᾳ, ῃ, ῳ | |||||||||
α) Γενικά οι δίφθογγοι είναι μακρόχρονοι.
β) Υπάρχει βέβαια και η εξαίρεση! Οι δίφθογγοι αι και οι όταν βρίσκονται στο τέλος της λέξης, θεωρούνται βραχύχρονοι. γ) Όταν οι δίφθογγοι αι και οι είναι καταλήξεις της ευκτικής ή βρίσκονται στο τέλος των επιρρημάτων και των επιφωνημάτων είναι και πάλι μακρόχρονοι. | |||||||||
Παραδείγματα για κατανόηση
α) Στη λέξη οἶκος, ο δίφθογγος οι είναι μακρόχρονος. β) Στη λέξη οἶκοι, που είναι ουσιαστικό, ο δίφθογγος οἶ είναι μακρόχρονος, ενώ ο δίφθογγος οι είναι βραχύχρονος γιατί βρίσκεται στο τέλος της λέξης. | |||||||||
Μια συλλαβή, από το χρόνο του φωνήεντος που έχει λέγεται: βραχύχρονη: αν έχει βραχύχρονο φωνήεν, π.χ. νέ-ος, λό-γος, κῆ-ποι | |||||||||
English | |||||||||
Français | |||||||||
---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|
La quantité des voyelles | |||||||||
La place de l'accent en grec est liée à la quantité.
Les sept voyelles du grec ancien sont: α, ε, η, ι, υ, ο, ω et sont divisées en trois catégories: | |||||||||
brèves : ε, ο, | |||||||||
longues : η, ω | |||||||||
brèves ou longues : α, ι, υ | |||||||||
Une longue compte pour deux brèves. La connaissance des brèves ou longues est nécessaire pour l'accentuation. | |||||||||
Les voyelles résultant de contractions sont longues. L'accent de la voyelle contractbrèfs)ée est celui de la voyelle
accentuée avant la contraction : circonflexe s'il frappe la première aigu, s'il frappe la seconde. Par ex. : τιμά-ω -τιμῶ | |||||||||
| |||||||||
Mais or des voyelles, il y a aussi les diphtongues, qui sont au total onze:
huit principes : αι, ει, οι, υι, αυ, ευ, ου, ηυ trois abusifs : ᾳ, ῃ, ῳ | |||||||||
α) En général, les diphtongues sont longues.
β) Il y a bien sûr l'exception : αι et οι sont considérées comme brèves, à la fin d'un mot. γ) Lorsque les diphtongues αι et οι sont les terminaisons de l’optatif, ou à la fin d'adverbes et d'exclamations, elles sont à nouveau longues. | |||||||||
α) Dans le mot οἶκος (la maison) la diphtongue οἶ est longue.
β) Dans le mot : οἶκοι ( les maisons) la diphtongue οἶ est longue, mais la diphtongue οι est brève, car elle est à la fin du mot. | |||||||||
| |||||||||
Une syllabe par le temps de sa voyelle elle s'appelle brève, si en a une voyelle brève :
par ex. . νέ-ος (nouveau), λό-γος ( parole), κῆ-ποι ( les jardins) |
Sources
https://e-didaskalia.blogspot.com/2013/07/blog-post_2060.html