Difference between revisions of "Language/Ancient-greek-to-1453/Grammar/Tenses"
Line 43: | Line 43: | ||
'''5. Η οριστική έγκλιση υπάρχει σε επτά χρόνους''': | '''5. Η οριστική έγκλιση υπάρχει σε επτά χρόνους''': | ||
'''ἐνεστώς, παρατατικός, μέλλων, ἀόριστος, παρακείμενος,''' | '''ἐνεστώς, παρατατικός, μέλλων, ἀόριστος, παρακείμενος,''' | ||
'''ὑπερσυντέλικος, τετελεσμένος μέλλων''' | '''ὑπερσυντέλικος, τετελεσμένος μέλλων.''' | ||
Οι δυο τελευταίοι, ειδικά ο '''τετελεσμένος μέλλων,''' σπανίως χρησιμοποιούνται. | Οι δυο τελευταίοι, ειδικά ο '''τετελεσμένος μέλλων,''' σπανίως χρησιμοποιούνται. | ||
|'''5.'''Seul l'indicatif possède les sept temps : '''ἐνεστώς''' (présent), '''παρατατικός''' (imparfait) , '''μέλλων''' (futur), ἀόριστος (aoriste), '''παρακείμενος''' (parfait) , '''ὑπερσυντέλικος''' (plus-que-parfait ), '''τετελεσμένος μέλλων''' ( futur parfait : futur antérieur). | |'''5.'''Seul l'indicatif possède les sept temps : '''ἐνεστώς''' (présent), '''παρατατικός''' (imparfait) , '''μέλλων''' (futur), ἀόριστος (aoriste), '''παρακείμενος''' (parfait) , '''ὑπερσυντέλικος''' (plus-que-parfait ), '''τετελεσμένος μέλλων''' (futur parfait : futur antérieur). | ||
|- | |- | ||
|'''6. Η υποτακτική''' και η '''προστακτική έγκλιση,''' υπάρχουν μόνο τρεις χρόνους: | |'''6. Η υποτακτική''' και η '''προστακτική έγκλιση,''' υπάρχουν μόνο τρεις χρόνους: | ||
'''ενεστώτας, αόριστος και παρακείμενος.''' | '''ενεστώτας, αόριστος και παρακείμενος.''' | ||
|'''6'''.La '''υποτακτική''' (subjonctif) et le '''προστακτι'''κή (impératif) existent que aux trois temps : '''ενεστώτας''' (présent ), à l’aoriste et à '''παρακείμενο'''ς (parfait ) . | |'''6'''.La '''υποτακτική''' (subjonctif) et le '''προστακτι'''κή (impératif) existent que aux trois temps : '''ενεστώτας''' (présent), à l’aoriste et à '''παρακείμενο'''ς (parfait ) . | ||
|- | |- | ||
| | | | ||
Line 72: | Line 72: | ||
οριστική του ενεστώτα, καθώς και στο βʹ ενικό και βʹ πληθυντικό πρόσωπο της προστακτικής του ίδιου χρόνου. | οριστική του ενεστώτα, καθώς και στο βʹ ενικό και βʹ πληθυντικό πρόσωπο της προστακτικής του ίδιου χρόνου. | ||
'''π.χ. πάρειμι''' ( être présent ) | '''π.χ.''' | ||
* '''πάρειμι''' ( être présent ) | |||
''' | * '''πάρισθι''' ( βʹ personne du singulier, de l'impératif présent) | ||
* '''πάρεστε ('''βʹ personne du pluriel de l'imperatif présent) | |||
''' | |||
|'''**''' Lorsque le verbe '''εἰμὶ''' est composé, son accent s'élève à l'indicatif présent, | |'''**''' Lorsque le verbe '''εἰμὶ''' est composé, son accent s'élève à l'indicatif présent, | ||
ainsi que dans le βʹpersonne du singulier et à le βʹpersonne du pluriel de '''l'impératif''' du même temps. | ainsi que dans le βʹpersonne du singulier et à le βʹpersonne du pluriel de '''l'impératif''' du même temps. | ||
Par ex . : | Par ex . : | ||
* '''πάρειμι''' ( être présent ) | |||
'''πάρειμι''' ( être présent ) | * '''πάρισθι''' ( βʹ personne du singulier, de l'impératif présent) | ||
* '''πάρεστε ('''βʹ personne du pluriel de l'imperatif présent) | |||
''' | |||
''' | |||
|} | |} |
Revision as of 10:22, 1 May 2020
Ελληνικά | Français |
---|---|
1.Τα αρχαία ελληνικά ρήματα έχουν
επτά χρόνους : ἐνεστώς, παρατατικός, μέλλων, ἀόριστος, παρακείμενος, ὑπερσυντέλικος, τετελεσμένος μέλλων. |
1. En grec ancien il y a sept temps : ἐνεστώς (présent) , παρατατικός (imparfait), μέλλων (futur), ἀόριστος (aoriste : parfait ), παρακείμενος (passé antérieur ), ὑπερσυντέλικος (plus-que-parfait ), τετελεσμένος μέλλων ( futur parfait : futur antérieur). |
2. Έχουν τέσσερις εγκλίσεις : οριστική, υποτακτική, ευκτική, προστακτική. |
2.Il y ont quatre modes : indicatif, subjonctif, optatif, impératif . |
3. Tρεις φωνές : ενεργητική, μέση και παθητική. |
3. Le grec compte trois voix :
la voix active : quand le sujet fait l'action exprimée par le verbe : λύω : je délie La voix moyenne, (quand le sujet est directement intéressé à l'action : λύομαι je délie pour moi, je fais délier, je me délie) La voix passive : quand le sujet subit l'action : λύομαι : je suis délié. |
4. Tρία πρόσωπα : πρώτο, δεύτερο και τρίτο ενικό
Tρία πρόσωπα : πρώτο, δεύτερο και τρίτο ενικό πληθυντικό Tρεις αριθμούς : ενικός, δυϊκός και πληθυντικός. |
4.Trois personnes: première, deuxième et troisième au singulier
Trois personnes : première, deuxième et troisième au pluriel Trois nombres: le singulier, le duel et le pluriel. |
5. Η οριστική έγκλιση υπάρχει σε επτά χρόνους: ἐνεστώς, παρατατικός, μέλλων, ἀόριστος, παρακείμενος, ὑπερσυντέλικος, τετελεσμένος μέλλων. Οι δυο τελευταίοι, ειδικά ο τετελεσμένος μέλλων, σπανίως χρησιμοποιούνται. |
5.Seul l'indicatif possède les sept temps : ἐνεστώς (présent), παρατατικός (imparfait) , μέλλων (futur), ἀόριστος (aoriste), παρακείμενος (parfait) , ὑπερσυντέλικος (plus-que-parfait ), τετελεσμένος μέλλων (futur parfait : futur antérieur). |
6. Η υποτακτική και η προστακτική έγκλιση, υπάρχουν μόνο τρεις χρόνους:
ενεστώτας, αόριστος και παρακείμενος. |
6.La υποτακτική (subjonctif) et le προστακτική (impératif) existent que aux trois temps : ενεστώτας (présent), à l’aoriste et à παρακείμενος (parfait ) . |
7. Η ευκτική έγκλιση, το απαρέμφατο και η μετοχή βρίσκονται σε τέσσερις χρόνους : ενεστώτα, αόριστο, παρακείμενο και μέλλοντα και στις τρεις φωνές |
7.Les modes ευκτική (optatif ), απαρέμφατο (infinitif) et μετοχή (participe ) existent aux quatre temps :ενεστώτα (présent ), à l’aoriste, παρακείμενο ( parfait) et μέλλοντα (futur) dans tous les trois voix. |
.
* Στην αρχαία ελληνική γλώσσα όταν αναφερόμαστε στα ρήματα, δίνουμε πάντα τους αρχικούς τους χρόνους (δηλαδή το πρώτο ενικό πρόσωπο σε όλους τους χρόνους ) για να έχουμε άμεση εικόνα διαμόρφωσης του ρήματος. Θα σας δίνονται για διευκόλυνση. |
*Dans la langue grecque ancienne, lorsque nous nous référons aux verbes, nous donnons toujours les temps initiaux (c'est-à-dire, la première personne du singulier, à tous les temps) pour avoir une image directe de la formation du verbe. Je vous les donnerai pour plus de commodité. |
** Όταν το ρήμα εἰμὶ είναι σύνθετο, ανεβάζει τον τόνο στην
οριστική του ενεστώτα, καθώς και στο βʹ ενικό και βʹ πληθυντικό πρόσωπο της προστακτικής του ίδιου χρόνου. π.χ.
|
** Lorsque le verbe εἰμὶ est composé, son accent s'élève à l'indicatif présent,
ainsi que dans le βʹpersonne du singulier et à le βʹpersonne du pluriel de l'impératif du même temps. Par ex . :
|