Language/Modern-greek-1453/Grammar/Word-Accentuation

Τονίζουμε σωστά.

Le grec étant une langue à déclinaison les terminaisons des mots varient selon leur fonction.

Très souvent l’accent tonique change aussi de place.On ne rencontre qu’un seul accent tonique pour accentuer les mots.

Cet accent est placé au début, au milieu ou à la fin d’un mot, il est toujours placé au-dessus d’une voyelle.

L'accent premier d'un mot est celui du lemme, cité dans le dictionnaire.

Le mot accentué est appelé :  mot oxyton ,paroxyton, proparoxyton .

La prononciation appelée moderne est valable en Grèce même pour le grec ancien,  comme vous pourrez en rendre compte

dans l'espace des auteurs antiques (voir les dialogues de Platon ou Histoire de Thucydide).

Alors, chaque mot grec comporte une syllabe tonique, frappée par un accent de hauteur.

Dans l’ancien grec il y avait trois accents . Ces accents étaient :

Accent aigu  : λύω, πατήρ : il peut frapper une voyelle longue ou brève .

Accent grave : ἀγαθὸς ἄνθρωπος: il remplace l'aigu qu’ à la fin d'un mot sous la condition qu'elle est voyelle.

Accent circonflexe : καλῶς : il ne peut frapper qu'une voyelle longue.

un texte en ancien grec où on voit tous les signes de ponctuation :
« 514a] Μετὰ ταῦτα δή, εἶπον, ἀπείκασον τοιούτῳ πάθει τὴν ἡμετέραν φύσιν παιδείας τε πέρι καὶ ἀπαιδευσίας.  ἰδὲ γὰρ ἀνθρώπους οἷον ἐν καταγείῳ οἰκήσει σπηλαιώδει, ἀναπεπταμένην πρὸς τὸ φῶς τὴν εἴσοδον ἐχούσῃ μακρὰν παρὰ πᾶν τὸ σπήλαιον, ἐν ταύτῃ ἐκ παίδων ὄντας ἐν δεσμοῖς καὶ τὰ σκέλη καὶ τοὺς αὐχένας, [514b] ὥστε μένειν τε αὐτοὺς εἴς τε τὸ πρόσθεν μόνον ὁρᾶν, κύκλῳ δὲ τὰς κεφαλὰς ὑπὸ τοῦ δεσμοῦ ἀδυνάτους περιάγειν, φῶς δὲ αὐτοῖς πυρὸς ἄνωθεν καὶ πόρρωθεν καόμενον ὄπισθεν αὐτῶν, μεταξὺ δὲ τοῦ πυρὸς καὶ τῶν δεσμωτῶν ἐπάνω ὁδόν, παρ᾽ ἣν ἰδὲ τειχίον παρῳκοδομημένον, ὥσπερ τοῖς θαυματοποιοῖς πρὸ τῶν ἀνθρώπων πρόκειται τὰ παραφράγματα, ὑπὲρ ὧν τὰ θαύματα δεικνύασιν.  Ὁρῶ, ἔφη.
ΠΛΑΤΩΝ, Πολιτεία  7, 514a-518d Τονισμός	L'accentuation
Ποιές λέξεις τονίζονται;	Quels mots sont mis à accentuer ?
Κάθε λέξη που έχει δύο ή περισσότερες συλλαβές παίρνει τόνο. Καμία πολυσύλλαβη λέξη δεν τονίζεται πιο πάνω από την προπαραλήγουσα. π.χ. παράθυρο, ερώτηση, παρατήρηση	Chaque mot qui a deux ou plus syllabes est frappé d'accent. Aucun mot n'est pas mis un accent au-dessus de la syllabe proparoxyton : par exemple :  π.χ. παράθυρο, ερώτηση, παρατήρηση (fenêtre, question, observation )
Οι λέξεις που τονίζονται στην προπαραλήγουσα παίρνουν δύο τόνους όταν συνοδεύονται από τους αδύνατους τύπους της προσωπικής αντωνυμίας μου, σου, του, της, μας, σας κλπ. π.χ. Πήγαινε στο δωμάτιό σου.	Les mots accentués au syllabe proparoxyton, prennent deux tons, lorsqu'ils sont  accompagnés par les types de faibles pronoms personnels  μου, σου, του, της, μας, σας κλπ (mon, vous, elle, nous, nous, etc.) par exemple: πηγαίνετε στο δωμάτιό σας. (allez dans votre chambre ).
Ποιες λέξεις δεν τονίζονται;	Quels mots ne sont pas mis en accent ?
Οι μονοσύλλαβες λέξεις δεν τονίζονται. π.χ. και, τι, το, θα, φως	Les mots à une seule syllabe ne sont pas mis l'accent π.χ. και, τι, το, θα, φως :( et, quoi,  le, si, lumière)
	Ε ξ α ι ρ ο ύ ν τ α ι  και τονίζονται:	En exception sont accentués les :
	α) Οι μονοσύλλαβες λέξεις πού  και πώς, όταν ρωτάμε β) ο διαζευκτικός σύνδεσμος ή Θεωρούνται μονοσύλλαβες και δεν τονίζονται οι λέξεις που έχουν δύο φωνήεντα τα οποία προφέρονται σαν μια συλλαβή. π.χ. ποιος, πια, πιο, γιος κ.ά.		a) Les mots monosyllabes,  πού  et  πώς quand nous demandons. b) La conjonction séparatrice - ή - pour être distingué de l'article féminin  - η - Ils sont considérés comme monosyllabes et ils ne sont pas accentués, les mots qu'ils ont deux voyelles qui sont prononcées comme une syllabe. π.χ. ποιος, πια, πιο, γιος κ.ά.
Οι λέξεις που γράφονται ολόκληρες με κεφαλαία γράμματα δεν τονίζονται. π.χ. ΑΘΗΝΑ, ΚΑΛΗΜΕΡΑ κλπ.	Les mots écrits en majuscules ne sont pas accentués π.χ. ΑΘΗΝΑ, ΚΑΛΗΜΕΡΑ κλπ
Που μπαίνει ο τόνος;	Où se mit le ton?
Ο τόνος μπαίνει πάντα στα φωνήεντα. Όταν το πρώτο γράμμα μιας λέξης είναι κεφαλαίο, ο τόνος μπαίνει αριστερά και πάνω από το κεφαλαίο γράμμα. π.χ. Όλγα, Έλενα, Άρτα Στους δίφθογγους ο τόνος μπαίνει πάνω από το πρώτο φωνήεν Π.χ.: νεράιδα, κορόιδο, κελάηδησε	Le ton se met toujours sur les voyelles. Lorsque la première lettre d'un mot est en majuscule, la tonalité se mit à gauche et au-dessus de la lettre majuscule. par exemple : Όλγα, Έλενα, Άρτα Aux diphtongues, le ton se met par-dessus la première voyelle : Π.χ.: νεράιδα, κορόιδο, κελάηδησε
Στα δίψηφα φωνήεντα ο τόνος μπαίνει πάνω από το δεύτερο φωνήεν Π.χ.: είμαι, λουλούδι, παίρνω, οίνος	Aux doubles voyelles le ton  frappe la seconde  Π.χ.:  είμαι, λουλούδι, παίρνω, οίνος