Language/Modern-greek-1453/Grammar/Accentuation

---

French / English translation in progress -------------------------------------------

English

Ancient Greek alphabetical writing was initially only in uppercase characters, without accents.

The polytonic form dates back to 323 BC. The accentuation of ancient Greek was mainly "musical" (melodic, prosodic).

IE it was essentially related to the pitch of the voice, depending on the kind of focus on each vowel and not its intensity.

Each Greek word contained a tonic syllable.

This accent can be:   

acute: (η οξεία (´)

grave : (η βαρεία (`)

circumflex : (η περισπωμένη (~)

Note :

The words which have the acute accent on the last syllable, are called "oxytones"

Those with the acute accent on the penultimate syllable are called "paroxytones"

Those with the acute stress on the antepenult syllable are called "proparoxytones"

 Avertissement :

1.Some words with a single syllable do not take an accent.

2.When words are written in CAPITALS, the stress is not marked.

But there is a case where capital letters can get an accent mark in writing: it is the capitalized first letter of a phrase :

Άσε με να φύγω : Let me go

3. If we need to stress a diphthong, we put it on the second vowel:

Καίγομαι (get burned), λείπω (I am absent)

4. Monosyllable words do not become accentuated, with the exception of:

The separating conjunction ή (differentiate feminine article - η -)

Ex: ή εγώ ή εσύ (or you or me)

5.The interrogative adverbs πού (where) and πώς; (How? 'Or' What ?)

Πώς είσαι (how are you?)

Πού πας; ( where are you going )?

Exceptions : 

1.The accent of the enclitic is moved as an acute accent:

on the ultima of the previous word if the word is accented on the antepenult: ὁ πρόεδρός μας (σας, τους).

2. Monosyllables: "μπω, βγω, βρω, 'ρθω" when they accompany verbs:

θά 'ρθω κι εγώ μαζί σας: I will come with you (we strongly pronounce the θά)

Where we listen to the accented word in duplicate, the accents should be noted:

Μου το έδωσε ο δάσκαλός μας. : It was given to me by our teacher.

3.Other signs in use are: the umlaut (¨), the apostrophe (’) and the comma as a decimal point (,)

Σήμερα θα φάμε παϊδάκια. = Today we are going to eat chops

(If there weren't the umlaut on πα ϊ δακια, the notion would be: today we're going to eat children.)

παϊδάκια = the chops       παιδάκια = the children

4.At the word, which contains a diphthong and the first vowel is stressed, we do not put the umlaut:

νεράιδα (fairy) γάιδαρος (donkey)

5. We do not put the umlaut, if the “ω” is preceded: πρωί : morning

6.The apostrophe means that the vowel of the following word is deleted:

τ ’άλογο : the horse, φέρ’ το (bring it)

7.We use the decimal point (,) to separate decimal numbers from a number:

π.χ. 23.54

8. The relative pronoun ό, τι to differentiate it by the conjunction ότι

Français

Le grec ancien compte aussi des signes, appelés esprits : 

L'esprit doux  : ( ᾿ : ψιλή )

L'esprit rude    : (῾ δασεία )

Le démotique est depuis 1976 la langue officielle de la Grèce et la seule langue d'usage courant en Grèce.

C'est la langue qui est appelée aujourd'hui le grec moderne. Toutes les autres étapes de l'évolution de la langue,

sont classé sous l'appellation de grec ancien.

Le système polytonique a été officiellement remplacé par ce de monotonique CAD :

Un signe diacritique sur les voyelles, qui s’appelle οξεία (aigu) décidée par une résolution du Parlement Grec en 1982.

La prononciation [ i ] se retrouve dans les 3 voyelles ί, υ, η et dans les couples ει, οι.

Note

Les mots qui ont l'accent d'aigu sur la dernière syllabe, se nomment  " oxytones" 

Ceux qui ont l'accent d'aigu sur la pénultième syllabe,se nomment " paroxytone"

Ceux   qui ont l'accent d'aigu sur l’antépénultième syllabe,se nomment "proparoxytones"

Avertissement

ΔΕΝ ΤΟΝΙΖΟΝΤΑΙ ΟΙ ΛΕΞΕΙΣ ΟΤΑΝ ΓΡΑΦΟΝΤΑΙ ΜΕ ΚΕΦΑΛΑΙΑ ΓΡΑΜΜΑΤΑ

De ne pas mettre les accents sur les majuscules 

1.En besoin de mettre l'accent à une voyelle majuscule, ça met à son côté :  Έρχομαι.(venir)

2.En besoin de mettre l' accent sur une diphtongue, on le met sur le deuxième voyelle :

Καίγομαι (se brûler), λείπω ( je suis absent-e), αθροίζω (ajouter).  αυ και ευ, π.χ. αύριο, εύχομαι

3.Les mots monosyllabes ne s’accentuent pas, en exception :

4.La conjonction de séparation  ή ( differencier d'article feminin - η - )

·        Ex : ή εγώ ή εσύ ( ou toi ou moi )

5.Les adverbes interrogatifs πού (où ) et πώς; (comment ?)

Πώς είσαι (ça va ?)

Πού πας; ( où vas – tu ) ?

Exceptions 

1.Il est accentué le deuxième type des pronoms personnels ,de ne pas confondre avec :

Μου : ma, σου :ta, του :sa, της, τον, την, το, μας : nôtre, σας : vôtre, τους : leur-s, τις : les, τα :

 Η μητέρα μού είπε ότι θα φύγεις : η μητέρα είπε σε μένα ότι θα φύγεις :

Ma mère m'a dit que tu partais: ma mère a dit à moi que tu partais

2.Les monosyllabes : « μπω, βγω, βρω, 'ρθω » lorsqu’ ils accompagnent les verbes :

θά 'ρθω κι εγώ μαζί σας : je viendrai avec vous (on prononse fortement le θά)

Où on écoute le mot accentué en double, les accents doivent être notés :

Μου το έδωσε ο δάσκαλός μας. : C’est  notre professeur qui me l'a donné.

3.Autres signes en emploi sont : le tréma ( ¨ )  ,l’apostrophe (’) et le virgule comme point décimal (,)

Σήμερα θα φάμε παϊδάκια.  = Aujourd’hui on va manger des côtelettes

( s’il n’y avait pas le tréma sur πα ϊ δάκια, la notion serait  :aujourd’hui on va manger des enfants.)

παϊδάκια =les côtelettes          παιδάκια = les enfants

4.Au mot, qui contient une diphtongue et le premier voyelle est accentué, on ne met pas le tréma :

νεράιδα (fée)   γάιδαρος ( âne )

5.On ne met pas le tréma, si le « ω » est précédé : πρωί = le matin

6.L’apostrophe signifie que la voyelle du mot qui suive, est supprimée  :

τ’ άλογο ( le cheval, φέρ’ το (apporte-le)

7.On emploi le point décimal (,) pour séparer des nombres décimaux d'un nombre  :

π.χ.   23,54

8. Le pronom relatif  ό,τι pour faire le différencier par la conjonction ότι 

Ελληνικά  Σημάδια  γλωσσικού τονισμού

Οι αρχαίοι Έλληνες έγραφαν μόνο με κεφαλαιογράμματη γραφή και δε χρησιμοποιούσαν τόνους.

Η πολυτονική ορθογραφία χρονολογείται από το 323  π.Χ.

O τονισμός της αρχαίας ελληνικής ήταν κύρια «μουσικός» ,(μελωδικός, προσωδιακός) .

Σχετιζόταν δηλαδή βασικά με το ύψος της φωνής, αναλόγως του τονισμού της και όχι την έντασή της.

Οι τόνοι στα αρχαία ελληνικά είναι τρεις : η οξεία ( ´ ),  η βαρεία ( ` ) και η περισπωμένη ( ~ ) .

Διατηρήθηκαν επίσης και στην σύγχρονη ελληνική γλώσσα ( με εξαίρεση τη βαρεία ) μέχρι το 1982,

όπου καταργήθηκε το πολυτονικό σύστημα από τη Βουλή των Ελλήνων και καθιερώθηκε το μονοτονικό σύστημα,

 με αποτέλεσμα πλέον ο τονισμός της νέας ελληνικής γλώσσας να είναι δυναμικός .

Σημείωση

Όταν μια λέξη τονίζεται στη λήγουσα, λέγεται οξύτονη : γερός

όταν τονίζεται στην παραλήγουσα, λέγεται παροξύτονη : γέρος

όταν τονίζεται στην προπαραλήγουσα, λέγεται προπαροξύτονη :καλόγερος

ΠΡΟΣΟΧΗ: 

ΔΕΝ ΤΟΝΙΖΟΝΤΑΙ ΟΙ ΛΕΞΕΙΣ ΟΤΑΝ ΓΡΑΦΟΝΤΑΙ ΜΕ ΚΕΦΑΛΑΙΑ ΓΡΑΜΜΑΤΑ

Σε αρχικό κεφαλαίο γράμμα, ο τόνος μπαίνει αριστερά του γράμματος, π.χ. Έρχομαι.

Όταν μια λέξη τονίζεται σε πεζό (μικρό) γράμμα, ο τόνος μπαίνει πάνω από το γράμμα, π.χ. έρχομαι.

Όταν τονίζεται συλλαβή με δίψηφο φωνήεν, ο τόνος μπαίνει πάνω από το δεύτερο φωνήεν :

π.χ. καίγομαι, λείπω, αθροίζω, σούπα. Το ίδιο ισχύει για τις ακολουθίες αυ και ευ, π.χ. αύριο, εύχομαι.

Οι μονοσύλλαβες λέξεις ΔΕΝ τονίζονται ,με εξαίρεση  

Ο διαζευκτικός σύνδεσμος : ή

 Παράδειγμα:

ή εγώ ή εσύ

Τα ερωτηματικά επιρρήματα πώς και πού.

Παραδείγματα:

Πώς είσαι

Πού πας; 

Εξαιρέσεις

Τονίζονται αδύνατοι τύποι των προσωπικών αντωνυμιών : μου, σου, του, της, τον, την, το, μας, σας, τους, τις, τα

όταν στην ανάγνωση υπάρχει περίπτωση να θεωρηθούν εγκλιτικές.

Παραδείγματα :

Η μητέρα μού είπε ότι θα φύγεις : η μητέρα είπε σε μένα ότι θα φύγεις.

Η μητέρα μου είπε ότι θα φύγεις : η δική μου μητέρα είπε ότι θα φύγεις.

Οι μονοσύλλαβες λέξεις, όταν συμπροφέρονται με τους ρηματικούς τύπους :

« μπω, βγω, βρω, 'ρθω » σε όλα τα πρόσωπα και τους αριθμούς και προφέρονται εμφατικά.

 Παραδείγματα :

θά 'ρθω κι εγώ μαζί σας (προφέρουμε δυνατότερα το θά) 

Τι θα γίνει, θά 'ρθεις; (προφέρουμε δυνατότερα το θά) 

 Όπου ακούγεται δεύτερος τόνος, σημειώνεται :

 Παράδειγμα

Μου το έδωσε ο δάσκαλός μας.

Άλλα τονικά σημάδια που χρησιμοποιούμε είναι τα διαλυτικά ( ¨ ) , η απόστροφος  (’) και η  υποδιαστολή (,)

Τα διαλυτικά χρησιμοποιούνται για να δηλώσουν ότι δύο γράμματα που δηλώνουν φωνήεντα διαβάζονται ως δύο ξεχωριστοί φθόγγοι

 και όχι ως ένας, όχι δηλαδή ως δίψηφο.

Σήμερα θα φάμε παϊδάκια

παϊδάκια           παιδάκια 

ΠΡΟΣΟΧΗ

1. Όταν τονίζεται το προηγούμενο φωνήεν, δε σημειώνουμε διαλυτικά, π.χ.: νεράιδα, γάιδαρος

   Δε βάζουμε διαλυτικά στο ( ι  ) όταν προηγείται « ω », π.χ. πρωί

2. Η απόστροφος (’) σημειώνεται για να δείξουμε ότι ένα φωνήεν έχει απαλειφθεί :

   Π.χ. τ’ άλογο, φέρ’ το

3. Η υποδιαστολή (,) χρησιμοποιείται :

   για να ξεχωρίσουμε τα ακέραια από τα δεκαδικά ψηφία ενός αριθμού.

π.χ.  23,54

4.για να διαφοροποιήσουμε το αναφορικό ό,τι (χωρίς διάστημα μετά το κόμμα ),  

    από το ειδικό ότι : π.χ.: μας έφεραν ό,τι ζητήσαμε

 

The difference between polytonic and monotonic system

Οδυσσέας Ελύτης (Odysséas Elýtis :Il a reçu le prix Nobel de littérature en 1979) Τὰ δημόσια καὶ τὰ ἰδιωτικὰ, Ἴκαρος 1990
Πολυτονικό ( système  polytonique )	Μονοτονικό  (système monotonique )
Θέλω νὰ πιστεύω - καὶ ἡ πίστη μου αὐτὴ βγαίνει πάντοτε πρώτη στὸν ἀγώνα της με τὴ γνώση -- ὅτι, ὅπως καὶ νὰ τὸ ἐξετάσουμε, ἡ πολυαιώνια παρουσία τοῦ ἑλληνισμοῦ πάνω στὰ δῶθε ἢ ἐκεῖθε τοῦ Αἰγαίου χώματα ἔφτασε νὰ καθιερώσει μιὰν ὀρθογραφία, ὅπου τὸ κάθε ὠμέγα, τὸ κάθε ὕψιλον, ἡ κάθε ὀξεία, ἡ κάθε ὑπογεγραμμένη, δὲν εἶναι παρὰ ἕνας κολπίσκος, μιὰ κατωφέρεια, μιὰ κάθετη βράχου πάνω σὲ μιὰ καμπύλη πρύμνας πλεούμενου, κυματιστοὶ ἀμπελῶνες, ὑπέρθυρα ἐκκλησιῶν, ἀσπράκια ἢ κοκκινάκια, ἐδῶ ἢ ἐκεῖ, ἀπὸ περιστεριῶνες καὶ γλάστρες μὲ γεράνια.	Θέλω να πιστεύω -- και η πίστη μου αυτή βγαίνει πάντοτε πρώτη στον αγώνα της με τη γνώση -- ότι, όπως και να το εξετάσουμε, η πολυαιώνια παρουσία του ελληνισμού πάνω στα δώθε ή εκείθε του Αιγαίου χώματα έφτασε να καθιερώσει μιαν ορθογραφία, όπου το κάθε ωμέγα, το κάθε ύψιλον, η κάθε οξεία, η κάθε υπογεγραμμένη, δεν είναι παρά ένας κολπίσκος, μια κατωφέρεια, μια κάθετη βράχου πάνω σε μια καμπύλη πρύμνας πλεούμενου, κυματιστοί αμπελώνες, υπέρθυρα εκκλησιών,ασπράκια ή κοκκινάκια, εδώ ή εκεί, από περιστεριώνες και γλάστρες με γεράνια.

• Ευγενική χορηγία που στοχεύει να βοηθήσει μαθητές ή μη, απανταχού της Γης, που επιδίδονται στην εκμάθηση της ελληνικής γλώσσας!!!

• Contribution bénévole visant à aider les personnes, partout dans le monde, qui sont engagées dans l'apprentissage de la langue grecque !!!

• Voluntary contribution aimed at helping people, all over the world, who are committed to learning the Greek language !!!